 |
|
 Archiwum :: Archiwum 2012 :: Komenda Powiatowa Policji Archiwum :: Komenda Powiatowa Policji :: Prewencja
|
|
|
PREWENCJA
SZANOWNI PAŃSTWO
Poczucie bezpieczeństwa jest jedną z fundamentalnych potrzeb każdego człowieka. Należy mieć jednak świadomość, że żadna instytucja powołana do zapewnienia bezpieczeństwa nie może w pełni zaspokoić tej potrzeby w oderwaniu od obywatela, przedsiębiorstwa lub organizacji społecznej. Partnerstwo to powinno jednak dotyczyć także podziału obowiązków i odpowiedzialności za stan rzeczywistości, w której funkcjonujemy. Uwzględniając analizę ryzyka i zagrożeń na terenie naszego powiatu, zwracamy się z uprzejmą prośbą o wcielenie w życie działań, mających na celu zapobieganie niepożądanym zjawiskom. Przedstawiciele naszych instytucji, a w szczególności dzielnicowi, służą przecież pomocą nie tylko w sytuacjach już zaistniałego zagrożenia. Zawsze i chętnie będziemy dzielić się z Państwem naszym doświadczeniem i radą. Żywimy nadzieję, że wspólnie wypracowane rozwiązania będą najskuteczniejsze w walce z przestępczością.
Na szczególne zainteresowanie zasługuje problematyka kradzieży z włamaniem. Każdy odpowiedzialny mieszkaniec naszego powiatu, powinien czuć obowiązek sygnalizowania o niepokojących zjawiskach, zaistniałych w jego miejscu zamieszkania. Postawa taka, będzie umożliwiała stosownym służbom na szybką i skuteczną reakcję. Każdej osobie, zgłaszającej informację pod bezpłatnym numerem telefonu 997 lub 112, gwarantujemy anonimowość. Aby uniknąć zagrożenia, a co za tym idzie, minimalizować ryzyko poniesionych strat finansowych i materialnych, warto również rozważyć możliwość wyboru jednej z form skutecznej ochrony jak np.:
· montaż systemu alarmowego,
· zwrócenie się o pomoc /usługi/ do fachowej firmy ochrony mienia,
· instalacja patentowych zamków posiadających atesty,
· montaż monitoringu wizyjnego,
· doświetlenie zagrożonego terenu bądź obiektu,
· poznanie się i współdziałanie z sąsiadami, którzy czujnym okiem będą strzegli naszego dobytku.
Wyrażamy przekonanie, że nasze wspólne działanie przyniesie oczekiwane i wymierne rezultaty, zapewniając nam upragnione poczucie bezpieczeństwa i spokoju.
KOMENDANT POWIATOWY POLCJI STAROSTA ŻUROMIŃSKI
w Żurominie
mł. insp. mgr Piotr Leonarcik mgr Janusz Welenc
NACZELNIK WYDZIAŁU PREWENCJI
KPP w Żurominie
podinsp. Zbigniew Sawicki
tel. 023 6571 221
ZASTĘPCA NACZELNIKA
WYDZIAŁU PREWENCJI
KPP w Żurominie
mł. asp. mgr Zbigniew Rzymkowski
tel. 023 6571 235
|
|
|
|
|
|
KONKURS „NAJPOPULARNIEJSZY DZIELNICOWY 2012”
Komenda Powiatowa Policji w Żurominie oraz samorządy powiatu żuromińskiego serdecznie zapraszają wszystkich mieszkańców powiatu do udziału w kolejnej już edycji konkursu o tytuł „Najpopularniejszego dzielnicowego 2012”. Regulamin konkursu oraz kupony do głosowania dostępne są w siedzibach: organizatora i samorządach powiatu, na stronach internetowych oraz w Kurierze Żuromińskim od 01 listopada do 30 listopada 2012 roku. Wypełnione kupony mieszkańcy powiatu będą mogli wrzucać do specjalnie przygotowanych skrzynek konkursowych umieszczonych w Starostwie Powiatowym, Urzędzie Miejskim w Żurominie i Bieżuniu, Urzędach Gmin: Lubowidz, Lutocin, Kuczbork, Siemiątkowo, Redakcji Kuriera Żuromińskiego oraz w Komendzie Powiatowej Policji w Żurominie. Głosujący w konkursie ma możliwość jednak oddania na swojego kandydata tylko jednego głosu. Podobnie jak w latach poprzednich głównym celem organizowanego konkursu jest popularyzowanie sylwetek dzielnicowych wśród lokalnej społeczności, a zarazem kreowanie pozytywnego wizerunku Policji i wzrost poczucia bezpieczeństwa mieszkańców powiatu Żuromińskiego. Proponowana forma pozwoli mieszkańcom na szersze poznanie swojego dzielnicowego - policjanta pierwszego kontaktu, a miarą „popularności” będzie aktywność podejmowanych działań przez dzielnicowego w zakresie poprawy bezpieczeństwa w powierzonym rejonie. Konkurs dodatkowo stworzy możliwość oceny stopnia zaufania, jakim darzą go mieszkańcy, będzie również pomocnym narzędziem w ocenie merytorycznej dokonywanej przez bezpośredniego przełożonego. Patronat medialny nad konkursem objął: Kurier Żuromiński który będzie prezentował sylwetki poszczególnych dzielnicowych.
Serdecznie zapraszamy wszystkich mieszkańców powiatu żuromińskiego do udziału w konkursie.
REGULAMIN KONKURSU
Postanowienia ogólne
1. Konkurs na najpopularniejszego dzielnicowego 2012 roku, zwany dalej „KONKURSEM”, organizuje Komenda Powiatowa Policji w Żurominie.
2. Konkurs ma na celu wyłonienie najpopularniejszego dzielnicowego 2012 roku w Powiecie ŻUROMIŃSKIM poprzez popularyzowanie sylwetek dzielnicowych wśród mieszkańców powiatu, a zarazem kształtowanie pozytywnego wizerunku Policji i wzrost poczucia bezpieczeństwa mieszkańców powiatu żuromińskiego.
3. Konkurs organizowany jest na terenie powiatu żuromińskiego.
4. Sylwetki poszczególnych dzielnicowych z Komendy Powiatowej Policji w Żurominie będą prezentowane na łamach „Kuriera Żuromińskiego”, na stronie internetowej www.zuromin.ibip.net.pl w zakładce Komendy Powiatowej Policji pod pozycją „Dzielnicowi” po wyrażeniu zgody przez gazetę.
5. Mieszkańcy będą oddawać głosy imiennie na specjalnych kuponach konkursowych. Kupony będą udostępnione do pobrania ze strony internetowej Organizatora www.zuromin.ibip.net.pl w zakładce Komendy Powiatowej Policji pod pozycją „Prewencja” oraz w ich siedzibach.
6. W głosowaniu można uczestniczyć tylko jeden raz, składając jeden kupon konkursowy na wybranego przez siebie kandydata do tytułu „Najpopularniejszy Dzielnicowy 2012”. Przy liczeniu głosów będą brane pod uwagę tylko kupony czytelnie wypełnione z podanym adresem i telefonem do kontaktu oraz podpisane imieniem i nazwiskiem.
7. Konkurs będzie trwał od 1 listopada do 30 listopada 2012 r.
8. Ogłoszenie wyników Konkursu oraz wręczenie nagród nastąpi po 15 grudnia 2012 roku.
9. Nadzór nad prawidłowym przebiegiem całego Plebiscytu sprawuje Komisja Konkursowa.
10. Do zadań Komisji Konkursowej należy w szczególności:
a. zapewnienie zgodności przebiegu Konkursu z Regulaminem,
b. obliczenie głosów oddanych na poszczególnych dzielnicowych,
c. sporządzenie protokołu zawierającego wynik Konkursu,
d. ogłoszenie wyników Konkursu.
§ 2
Przebieg Konkursu
1. Głosowanie na Najpopularniejszego Dzielnicowego prowadzone będzie poprzez:
a. wrzucenie kuponu konkursowego do specjalnych skrzynek znajdujących się w:
Starostwie Powiatowym w Żurominie, Urzędach Gmin: Żuromin, Bieżuń, Kuczbork, Lubowidz, Lutocin, Siemiątkowo.
Komendzie Powiatowej Policji w Żurominie.
Redakcji „Kuriera Żuromińskiego”
b. przesłanie na adres Komendy Powiatowej Policji w Żurominie, 09-300 Żuromin, ul. Warszawska 8.
2. Po zakończeniu głosowania organizatorzy przekazują skrzynki do Komendy Powiatowej Policji w Żurominie celem podliczenia przez Komisję Konkursową oddanych głosów.
§ 3
Nagrody
1. Policjant – Dzielnicowy, który w głosowaniu uzyska najwięcej ważnie oddanych głosów zostanie Laureatem Konkursu i otrzyma tytuł „Najpopularniejszego Dzielnicowego 2012 roku”.
§ 4
Postanowienia końcowe
1. Regulamin wchodzi w życie z dniem ogłoszenia Konkursu. Ogłoszenie zostanie opublikowane na stronach internetowych Organizatora oraz w lokalnych mediach.
2. Organizatorzy zastrzegają sobie prawo dokonywania zmian w Regulaminie.
3. Wszelkie zmiany w Regulaminie będą niezwłocznie podlegały opublikowaniu.
4. W sprawach nieuregulowanych Regulaminem decyzje podejmuje Komisja Konkursowa uwzględniając obowiązujące przepisy prawa.
Wzorem lat ubiegłych rusza kolejna edycja plebiscytu na najpopularniejszego dzielnicowego powiatu żuromińskiego. Tegoroczna edycja będzie przebiegać pod hasłem NAJPOPULARNIEJSZY DZIELNICOWY Roku 2012. Jej celem jest wybór najpopularniejszych dzielnicowych z Posterunków Policji i Zespołów Dzielnicowych podległych Komendantowi Powiatowemu w Żurominie.
Organizatorem konkursu jest Mazowiecki Komendant Wojewódzki Policji zs. w Radomiu.
Jeśli chcą Państwo docenić swojego ulubionego dzielnicowego zapraszamy do udziału w konkursie. Głosować można do 01 do 30 listopada 2012 roku za pomocą:
1. Ankiety konkursowej, na której należy umieścić: nazwisko, imię i jednostkę, w której służy dzielnicowy a także informację, dzięki której dzielnicowy ich zdaniem zasługuje na tytuł najpopularniejszego. Wypełnione ankiety można:
a) Przekazywać dyżurnemu KPP w Żurominie lub w recepcji.
b) Przesyłać pocztą na adres:
Komenda Powiatowa Policji w Żurominie
Wydział Prewencji
ul. Warszawska 8
09 – 300 Żuromin
c) Przesyłać pocztą internetową na adres:
prasowy.kppzuromin@.mazowiecka.policja.gov.pl
Ogłoszenie wyników odbędzie się w dniu 15 grudnia 2012 roku.
Szczegóły w regulaminie konkursu.
Zastępca Naczelnika
Wydziału Prewencji
KPP w Żurominie
mł.asp. mgr Zbigniew Rzymkowski
„Najpopularniejszy Dzielnicowy Roku 2012”
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(stopień, imię i nazwisko dzielnicowego)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(jednostka organizacyjna Policji)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(dlaczego oddał/a Pan/Pani głos właśnie na tego dzielnicowego)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(czy czuje się Pani/Pan bezpiecznie w swoim miejscu zamieszkania)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
( proszę wskazać miejsca najbardziej zagrożone Pani/Pana zdaniem
w miejscu zamieszkania)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Dziękujemy za wypełnienie ankiety.
OGÓLNOPOLSKI KONKURS FOTOGRAFICZNY
"Policja w EURO 2012"
"
REGULAMIN
1. Konkurs ma charakter otwarty, mogą brać w nim udział wszystkie osoby,
nie będące członkami komisji oceniającej.
2. Warunkiem udziału w konkursie jest nadesłanie fotografii (maksymalnie 5 szt.) przedstawiającej rolę Policji podczas Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej EURO 2012, zarówno w kontekście zabezpieczania imprez sportowych, jak i szeroko rozumianej współpracy
z polskimi i zagranicznymi kibicami.
3. Technika wykonania fotografii jest dowolna.
4. Fotografie należy przesłać w formie wydruku na papierze fotograficznym oraz w formie elektronicznej (na płycie CD) w formacie tiff, bmp, png, jpg w rozdzielczości min. 300 dpi.
5. Fotografie, na których będą znajdować się jakiekolwiek znaki, cyfry (np. daty) będą dyskwalifikowane.
6. Do pracy konkursowej należy dołączyć wypełnioną kartę zgłoszenia.
7. Termin nadsyłania fotografii upływa z dniem 20 lipca 2012 roku (decyduje data stempla pocztowego).
8. Prace należy nadesłać na adres:
Zespół Promocji Bezpieczeństwa Publicznego
Gabinetu Komendanta Głównego Policji
ul. Puławska 148/150, 02-514 Warszawa
z dopiskiem: Konkurs „Policja w EURO 2012”
9. Oceny nadesłanych fotografii dokona powołane przez organizatora jury. Ogłoszenie wyników oraz wręczenie nagród nastąpi w terminie po 1 października 2012 roku, podczas wystawy pokonkursowej. O dokładnym terminie laureaci zostaną powiadomieni drogą telefoniczną bądź mailową.
10. Laureaci konkursu otrzymają cenne nagrody rzeczowe, a nagrodzone prace będą publikowane na łamach miesięcznika „POLICJA 997”.
11. Przesłane pliki nie będą zwracane. Udział w konkursie jest jednoznaczny z przekazaniem organizatorowi konkursu autorskich praw majątkowych do nadesłanych prac
oraz udzieleniem prawa do nieodpłatnego wykorzystywania fotografii w następujących polach eksploatacji: druku w dowolnej liczbie publikacji i w dowolnym nakładzie, publikowania w internecie oraz w innych formach utrwaleń, nadających się
do rozpowszechniania w ramach działalności Zespołu Promocji Bezpieczeństwa Publicznego Gabinetu KGP.
12. Wszelkich dodatkowych informacji udziela sekretarz konkursu: Katarzyna Krakowiak,
tel.: 022 60 119 99, e-mail: katarzyna.krakowiak@policja.gov.pl
Opracowano:
w Zespole Promocji Bezpieczeństwa Publicznego Gabinetu KGP
KARTA ZGŁOSZENIA
do Ogólnopolskiego Konkursu Fotograficznego
"Policja w EURO 2012"
Dane osobowe
______________________________________________________________________
imię i nazwisko
______________________________________________________________________
adres do korespondencji
______________________________
nr telefonu
______________________________
e-mail
Krótkie opisy prac konkursowych
1. ____________________________________________________________________________________________________________
2. ____________________________________________________________________________________________________________
3. ____________________________________________________________________________________________________________
4. ____________________________________________________________________________________________________________
5. ____________________________________________________________________________________________________________
Dotychczasowe osiągnięcia w dziedzinie fotografii
_______________________________________________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________________________________________
Oświadczenie
Oświadczam, że jestem autorem/ką nadesłanych fotografii oraz zapoznałem/am się z regulaminem konkursu.
Przekazuję Zespołowi Promocji Bezpieczeństwa Publicznego Gabinetu KGP jako organizatorowi konkursu autorskie prawa majątkowe do nadesłanych fotografii oraz wyrażam zgodę na nieodpłatne, wielokrotne ich wykorzystywanie
w następujących polach eksploatacji: druku w dowolnej liczbie publikacji i w dowolnym nakładzie, publikowania
w internecie oraz w innych formach utrwaleń, nadających się do rozpowszechniania w ramach działalności Zespołu Promocji Bezpieczeństwa Publicznego Gabinetu KGP.
Wyrażam zgodę na przechowywanie i przetwarzanie moich danych osobowych przez ZPBP Gabinetu KGP
zgodnie z Ustawą z dnia 29.08.1997 r. o Ochronie Danych Osobowych (Dz.U. nr 133 poz. 833 z późniejszymi zmianami). Oświadczam, że zostałem/am poinformowany/a o prawie wglądu i poprawiania zgromadzonych danych.
______________________________
data i czytelny podpis
Baw się dobrze – czuj się bezpiecznie (Have fun – feel safe)
Bezpieczeństwo jest kluczowym elementem powodzenia UEFA EURO 2012™, jednak działania podejmowane przez osoby odpowiedzialne za zabezpieczenie Turnieju nie mogą stać w sprzeczności z duchem imprezy i potrzebami jej uczestników. Zabezpieczenie Mistrzostw Europy w piłce nożnej jest raczej dodatkowym serwisem dla kibiców, który nie powinien zakłócać ich radości i przeżywanych emocji, lecz jedynie umożliwić wspólną zabawę w wolnej od poczucia zagrożenia atmosferze. Dlatego działania podejmowane na rzecz bezpieczeństwa UEFA EURO 2012™ w Polsce są zgodne z ideą Baw się dobrze – czuj się bezpiecznie (Have fun – feel safe).
Cel i filozofia programu bezpieczeństwa UEFA EURO 2012™
Priorytetami przyświecającymi służbom, strażom oraz inspekcjom w czasie działań zabezpieczających Turniej są:
• Zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa uczestnikom Turnieju (kibicom, drużynom, działaczom, sędziom, VIP-om, dziennikarzom, sponsorom oraz turystom) w czasie ich pobytu na terenie Polski oraz zagwarantowanie niezakłóconego przebiegu imprezy.
• Połączenie najwyższych standardów bezpieczeństwa z minimalną ingerencją w wolność osobistą wszystkich uczestników UEFA EURO 2012™.
Realizacja tych zadań wymaga kompleksowego podejścia kwestii zabezpieczenia Turnieju przez połączenie w jedną całość:
• Przyjaznej przestrzeni publicznej, w tym niezbędnej infrastruktury.
• Informacji i obsługi.
• Efektywnego i dostępnego systemu opieki medycznej i ratownictwa.
• Strategii działania służb porządku publicznego opartej na najlepszych wzorcach i doświadczeniach.
Przestrzeganie tych reguł jest w stanie skutecznie zminimalizować potencjalne zagrożenia związane z organizacją Turnieju.
Zgodnie z hasłem Baw się dobrze – czuj się bezpiecznie w Zintegrowanej Koncepcji Bezpieczeństwa przyjęto filozofię zabezpieczenia UEFA EURO 2012™: tzw. 3 x T (Troska, Tolerancja, Tłumienie).
Troska: członkowie służb publicznych, służb porządkowych i informacyjnych, a także inne osoby realizujące zadania obsługowe oraz pomocnicze powinny być otwarte i gotowe do wspierania kibiców i gości w ramach swoich kompetencji.
Tolerancja: przebieg Turnieju budzi emocje grupowe i indywidualne. Bardzo często w takich sytuacjach dochodzi do zachowań niecodziennych, nie zawsze mieszczących się w ramach przyjętych zwyczajów czy prawa. W takich sytuacjach członkowie służb powinni zaznaczać swoją obecność, informować o niestosowności zachowań naruszających prawa miejscowe lub powszechne, służyć radą i podpowiedzią. Tolerancja i negocjacje powinny być najważniejszymi elementami filozofii działania służb.
Tłumienie: jeśli pojawią się zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi albo niszczenie mienia, a podejmowane przez służby negocjacje nie będą dawały widocznych rezultatów, powinny one działać szybko i profesjonalnie, nawet z użyciem siły, czy też zatrzymaniem osób łamiących prawo lub przejawiających agresję. Takie działania natychmiast przywrócą porządek i bezpieczeństwo.
Postępowanie według filozofii tzw. 3 x T wzmocni akceptację działań podejmowanych przez służby, a także będzie procentować na rzecz poczucia bezpieczeństwa gości i mieszkańców.
(Źródło: PL.2012)
KOMUNIKAT
W dniu 6 czerwca 2012 roku w Bieżuniu na terenie bazaru został znaleziony telefon komórkowy marki Sony Ericsson Xperia. Telefon znajduje się w KPP w Żurominie.
Osoba, która utraciła telefon wraz z nr imei powinna zgłosić się do KPP w Żurominie. Kontakt telefoniczny 23 6571 235.
Oficer Prasowy KPP w Żurominie
sierż. szt. mgr Tomasz Wnuk
Policjant, który mi pomógł” 2012
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” Instytutu Psychologii Zdrowia informuje o trwającej V edycji ogólnopolskiego konkursu pod nazwą „Policjant, który mi pomógł”, służącego wyróżnieniu policjantów, którzy w szczególny sposób działają na rzecz ochrony ofiar przemocy domowej. Zgłoszenia w ramach V edycji przyjmowane będą do 31 maja 2012. Konkursowi patronuje Komendant Główny Policji.
Celem konkursu jest:
- promowanie postaw i umiejętności dobrze służących ochronie ofiar przemocy w rodzinie;
- podkreślenie roli policjantów w systemie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
- wsparcie policjantów podejmujących wzorowe działania i osobiście zaangażowanych w pomoc osobom krzywdzonym;
- zwiększenie motywacji policjantów do podejmowania skutecznych działań w tym obszarze.
Zgłoszenia od osób indywidualnych, przedstawicieli organizacji i instytucji (n Policji) można nadsyłać za pomocą elektronicznego formularza znajdującego się na stronie http://www.policjant.niebieskalinia.pl/, a także tradycyjną pocztą („Niebieska Linia”, ul. Korotyńskiego 13, 02-121 Warszawa) podając: dane kontaktowe zgłaszającego, dane policjanta, którego chcielibyście Państwo wyróżnić oraz uzasadnienie tego wyboru Kandydatury nadesłane po 31 maja 2012 r. zostaną uwzględnione w następnej edycji konkursu.
Kandydatów do nagrody spośród osób zgłoszonych wyłoni kapituła złożo z pracowników Pogotowia „Niebieska Linia”, patrona konkursu i laureatów konkursu z lat poprzednich.
Tradycyjnie Laureaci otrzymują nagrody z rąk Komendanta Głównego Policji oraz organizatora konkursu 21 lipca 2012 roku podczas Centralnych Obchodów Święta Policji w Warszawie.
„Bezpieczny Senior”
Co zrobić, gdy na naszej drodze stanie sprzedawca-akwizytor lub gdy wybierzemy się na zorganizowane spotkanie, na którym przedstawiciel handlowy będzie namawiał nas do zakupu jakiegoś produktu?
Decyzję o zakupie należy podjąć po zastanowieniu:
- nie warto ulegać pierwszemu wrażeniu oraz zapewnieniom sprzedawcy o doskonałości
oferowanego produktu i
- co najważniejsze,
- należy mieć świadomość przysługujących nam uprawnień w przypadku dokonywania
zakupów w tej szczególnej formie.
Decydując się na taką formę zakupów, konsumenci powinni mieć wiedzę o przysługujących im uprawnieniach. I tak:
Umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa są to umowy zawierane z konsumentem poza miejscem przeznaczonym do obsługiwania publiczności. Lokalem przedsiębiorstwa nie jest np. biuro, siedziba zarządu, magazyn itp., jest nim natomiast stoisko, stragan, lada, ogródek w pobliżu lokalu przedsiębiorstwa, obsługiwane przez personel lokalu (reżimem ochronnym ustawy objęte są także umowy zawierane w lokalu przedsiębiorstwa, lecz będące rezultatem zbierania ofert poza takim lokalem).
W przypadku zawarcia tego typu umowy, konsument ma prawo do odstąpienia od umowy bez podania przyczyny. By tego dokonać, należy przekazać sprzedawcy stosowne oświadczenie na piśmie, w terminie 10 dni od zawarcia umowy — termin ten nie biegnie, gdy konsument nie został poinformowany na piśmie o prawie odstąpienia od umowy, konsument nie może jednak od umowy odstąpić po upływie 3 m-cy od jej wykonania.
W razie odstąpienia od umowy strony są zobowiązane do zwrotu tego, co sobie świadczyły w stanie niezmienionym — zwrot powinien nastąpić niezwłocznie nie później jednak niż w terminie 14 dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty. Koszty zwrotu rzeczy ponosi konsument.
Obowiązki sprzedawcy:
- okazanie przed zawarciem umowy dokumentów potwierdzających prowadzenie działalności
gospodarczej oraz dokumentu tożsamości,
- poinformowanie na piśmie o prawie do odstąpienia od umowy - wręczenie wzoru
oświadczenia o odstąpieniu zawierające wymagane informacje, a także pisemnego
potwierdzenia zawarcia umowy, stwierdzającego jej datę i rodzaj oraz przedmiot
świadczenia i cenę.
Przepisów umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa nie stosuje się m.in. do umów:
sprzedaży artykułów spożywczych, dostarczanych okresowo konsumentom oraz zawieranych powszechnie w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego, do równowartości 10 EURO.
Umowy zawierane na odległość są to umowy zawierane z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, jeżeli kontrahentem konsumenta jest przedsiębiorca, który w taki sposób zorganizował swoją działalność.
Obowiązki przedsiębiorcy to m.in.:
- jednoznaczność informacji o zamiarze zawarcia umowy,
- uzyskanie zgody konsumenta na wykorzystanie takich środków jak: wizjofon, telefaks,
poczta elektroniczna, automatyczne urządzenie wywołujące w telefonie — w celu złożenia
propozycji zawarcia umowy; posłużenie się środkami porozumiewania na odległość nie
może odbywać się na koszt konsumenta,
- poinformowanie konsumenta przy użyciu środka porozumiewania się na odległość,
najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji zawarcia umowy, m.in. o:
• firmie i adresie przedsiębiorcy, organie rejestrującym działalność gospodarczą,
regonie;
• istotnych właściwościach świadczenia i jego przedmiotu,
• cenie, zasadach zapłaty, terminie wiążącym,
• prawie do odstąpienia od umowy w terminie 10 dni, ze wskazaniem wyjątków,
• miejscu i sposobie składania reklamacji,
- potwierdzenie na piśmie ww. informacji najpóźniej w momencie spełnienia świadczenia.
Prawo odstąpienia od umowy bez podania przyczyn przysługuje w terminie 10 dni od wydania rzeczy, a gdy umowa dotyczy świadczenia usługi - od dnia lej zawarcia.
Do zachowania terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. W razie braku potwierdzenia przez przedsiębiorcę na piśmie informacji, o których mowa wyżej, termin odstąpienia wynosi 3 miesiące od jej wykonania.
Zasady zwrotu świadczeń wzajemnych - tak jak w przypadku umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa.
Należy jednak pamiętać, że prawo do odstąpienia od umowy - jeżeli strony nie umówiły się inaczej - nie przysługuje konsumentowi m.in. w wypadkach:
- świadczenia usług rozpoczętego, za zgodą konsumenta, przed upływem 10 dni od dnia
zawarcia umowy,
- nagrań audio i wizualnych oraz zapisanych na nośnikach komputerowych, po usunięciu
przez konsumenta ich oryginalnego opakowania,
- świadczeń o właściwościach określonych przez konsumenta lub ściśle związanych z jego
osobą,
- świadczeń, które z uwagi na ich charakter, nie mogą zostać zwrócone, lub których przedmiot
ulega szybkiemu zepsuciu,
- dostarczania prasy.
Wymagania dotyczące warunków umowy i jej realizacji:
- umowa nie może nakładać obowiązku zapłaty ceny przed otrzymaniem świadczenia,
- umowa powinna określać miejsce i sposób składania reklamacji, niepowodujące
nadmiernych trudności lub kosztów po stronie konsumenta, jeżeli strony nie umówiły się
inaczej, realizacja umowy powinna nastąpić w terminie 30 dni po złożeniu przez
konsumenta oświadczenia o zawarciu umowy.
Spełnienie świadczenia niezamówionego następuje na ryzyko przedsiębiorcy i nie nakłada
na konsumenta żadnych zobowiązań;
- ryzyko świadczenia niezamówionego przez konsumenta spoczywa na przedsiębiorcy,
- konsument nie ma obowiązku zwrotu niezamówionego świadczenia - zastrzeżenie takiego
obowiązku jest bezskuteczne,
- konsument nie ma obowiązku poinformowania przedsiębiorcy o nieprzyjęciu świadczenia,
ani przyjęcia go i zapłaty.
źródło: ustawa z dnia 2 marca 2000r. o ochronie niektórych praw konsumenckich oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny - rozdział 2 i 2(Dz. U. z 2000r. Nr 22, poz. 271, ze zm.) Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w Warszawie 00 - 015 WARSZAWA ul. Sienkiewicza 3
Oficer Prasowy
Komendanta Powiatowego Policji
w Żurominie
sierż. szt. mgr Tomasz Wnuk
Na podstawie Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Warszawie
Zatrucie czadem – „Bezpieczny Senior”
W okresie kiedy rozpoczyna się okres grzewczy, wzrasta zagrożenie zatrucia czadem. Każdego roku z powodu zatrucia tlenkiem węgla, potocznie zwanego czadem, ginie kilkadziesiąt osób. Bardzo często nie ma to związku z powstaniem pożaru, a wynika jedynie z niewłaściwej eksploatacji budynku i znajdujących się w nich urządzeń i instalacji grzewczych.
Przepisy zobowiązują do czyszczenia kominów. Zgodnie z 34 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109 poz. 719), w obiektach w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych:
- cztery razy w roku w domach opalanych paliwem stałym(np. węglem, drewnem),
- dwa razy w roku w domach opalanych paliwem ciekłym i gazowym,
- co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej z palenisk
zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych.
- co najmniej raz w roku z przewodów wentylacyjnych.
Z kolei art. 62 ust. 1 pkt 1 c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r.
Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) zobowiązuje właścicieli i zarządców bloków mieszkalnych i domów jednorodzinnych do okresowej kontroli, co najmniej raz w roku stanu technicznego instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych
i wentylacyjnych).
Skąd się bierze czad i dlaczego jest tak niebezpieczny?
Tlenek węgla powstaje podczas procesu niepełnego spalania materiałów palnych, w tym paliw, które występuje przy niedostatku tlenu w otaczającej atmosferze.
Niebezpieczeństwo zaczadzenia wynika z faktu, że tlenek węgla:
- jest gazem niewyczuwalnym zmysłami człowieka (bezwonny, bezbarwny i pozbawiony
smaku),
- blokuje dostęp tlenu do organizmu, poprzez zajmowanie jego miejsca w czerwonych
ciałkach krwi, powodując przy długotrwałym narażeniu (w większych dawkach) śmierć
przez uduszenie.
Co jest główną przyczyną zaczadzeń?
Głównym źródłem zatruć w budynkach mieszkalnych jest niesprawność przewodów kominowych: wentylacyjnych, spalinowych i dymowych. Wadliwe działanie wspomnianych
przewodów może wynikać z:
- ich nieszczelności,
- braku konserwacji, w tym czyszczenia,
- wad konstrukcyjnych,
- niedostosowania istniejącego systemu wentylacji do standardów szczelności stosowanych
okien i drzwi, w związku z wymianą starych okien i drzwi na nowe.
Powyższe może prowadzić do niedrożności przewodów, braku ciągu, a nawet do powstawania zjawiska ciągu wstecznego, polegającego na tym, że dym zamiast wydostawać się przewodem kominowym na zewnątrz, cofa się z powrotem do pomieszczenia.
Co zrobić, aby uniknąć zaczadzenia?
W celu uniknięcia zaczadzenia należy:
- przeprowadzać kontrole techniczne, w tym sprawdzanie szczelności przewodów
kominowych, ich systematyczne czyszczenie oraz sprawdzanie występowania dostatecznego
ciągu powietrza,
- użytkować sprawne techniczne urządzenia, w których odbywa się proces spalania, zgodnie
z instrukcją producenta,
- stosować urządzenia posiadające stosowne dopuszczenia w zakresie wprowadzenia do
obrotu; w sytuacjach wątpliwych należy żądać okazania wystawionej przez producenta lub
importera urządzenia tzw. deklaracji zgodności, tj. dokumentu zawierającego informacje
o specyfikacji technicznej oraz przeznaczeniu i zakresie stosowania danego urządzenia,
- nie zaklejać i nie zasłaniać w inny sposób kratek wentylacyjnych,
- w przypadku wymiany okien na nowe, sprawdzić poprawność działania wentylacji,
ponieważ nowe okna są najczęściej o wiele bardziej szczelne w stosunku do wcześniej
stosowanych w budynku i mogą pogarszać wentylację,
- systematycznie sprawdzać ciąg powietrza, np. poprzez przykładanie kartki papieru do
otworu bądź kratki wentylacyjnej; jeśli nic nie zakłóca wentylacji, kartka powinna
przywrzeć do wyżej wspomnianego otworu lub kratki, często wietrzyć pomieszczenie,
w których odbywa się proces spalania (kuchnie, łazienki wyposażone w termy gazowe),
a najlepiej zapewnić, nawet niewielkie, rozszczelnienie okien,
- nie bagatelizować objawów duszności, bólów i zawrotów głowy, nudności, wymiotów,
oszołomienia, osłabienia, przyspieszenia czynności serca i oddychania, gdyż mogą być
sygnałem, że ulegamy zatruciu czadem; w takiej sytuacji należy natychmiast przewietrzyć
pomieszczenie, w którym się znajdujemy i zasięgnąć porady lekarskiej.
W trosce o własne bezpieczeństwo, warto rozważyć zamontowanie w domu czujki tlenku węgla, Koszt zamontowania takiej czujki jest niewspółmiernie niski do korzyści, jakie daje zastosowanie tego typu urządzenia (łącznie z uratowaniem najwyższej wartości, jaką jest nasze życie).
Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla?
W przypadku zatrucia tlenkiem węgla należy:
- zapewnić dopływ świeżego czystego powietrza; w skrajnych przypadkach wybijając szyby
w oknie,
- wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, jeśli nie stanowi to zagrożenia dla
zdrowia osoby ratującej; w przypadku istnienia takiego zagrożenia pozostawić
przeprowadzenie akcji służbom ratowniczym,
- wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe, PSP),
- jak najszybciej podać tlen,
- jeżeli osoba poszkodowana nie oddycha, ma zatrzymaną akcję serca, należy natychmiast
zastosować sztuczne oddychanie np. metodą usta - usta oraz masaż serca, nie wolno wpadać
w panikę, kiedy znajdziemy dziecko lub dorosłego z objawami zaburzenia świadomości
w kuchni, łazience lub garażu; należy jak najszybciej przystąpić do udzielania pierwszej
pomocy.
Od stosowania się do powyższych rad może zależeć nasze zdrowie i życie oraz zdrowie i życie naszych bliskich. A wystarczy jedynie odrobina przezorności.
Bezpieczeństwo pożarowe w mieszkaniach
Sezon jesienno-zimowego ogrzewania mieszkań w budynkach wielo i jednorodzinnych, to co roku okres zwiększonej ilości pożarów. Statystyki Państwowej Straży Pożarnej odnotowują wtedy wzrost liczby ofiar śmiertelnych i osób poszkodowanych. Ilość strażackich interwencji rośnie z każdym rokiem. Przyczyny pożarów od lat ciągle się powtarzają. Dominujące ich grupy, to podpalenia, nieostrożność osób zarówno dorosłych jak i nieletnich, wady lub niewłaściwa eksploatacja urządzeń i instalacji elektrycznych oraz wady i zła obsługa urządzeń grzewczych.
W pożarach domów jednorodzinnych ginie dziesiątki osób. 60-70% przypadków to ofiary zetknięcia z dymami i toksycznymi produktami spalania, takimi jak tlenek węgla, chlorowodór, cyjanowodór. Pomimo tego, że bezpośrednią przyczyną śmierci są najczęściej silnie trujące produkty spalania rozkładu termicznego, ciągle bardzo mało popularne jest wyposażanie domów w czujki dymu (czujki pożarowe).
Czujki dymu (pożarowe) wprawdzie nie zapobiegają powstaniu pożaru, ale skutecznie mogą zaalarmować lokatorów mieszkania, w którym powstał pożar. Umożliwia to w wielu wypadkach szybkie opuszczenie objętego pożarem domu oraz ugaszenie ognia w zarodku co znacznie ogranicza straty.
PAMIĘTAJ!!!
Czujka dymu może uratować Twoje życie!
Opracował
Oficer Prasowy
KPP w Żurominie
sierż. szt. mgr Tomasz Wnuk
na podstawie
Kampanii „Bezpieczny Senior”
www.mazowsze.straz.pl
Bezpieczeństwo osób starszych
Z policyjnych statystyk wynika, że przestępcy nie oszczędzają seniorów. Miejscami, gdzie najczęściej dochodzi do popełnienia przestępstwa rozboju na osobach starszych, są słabo oświetlone ulice, pobliża barów, wokół których przebywają osoby będące pod wpływem alkoholu, dworce PKP. Nieznaczna liczba sprawców dokonuje rozboju w mieszkaniach starszych osób. W wyniku rozboju przedmiotem przestępstwa stają się torebki, saszetki, zegarki, a także wartościowe przedmioty w mieszkaniach, pieniądze - oszczędności całego życia:
o Najliczniejszą kategorię czynów karalnych dokonywanych na osobach starszych stanowi kradzież cudzej rzeczy, kradzież „na wyrwę”. Znaczna jest liczba kradzieży kieszonkowych. Przekazywane przez policję porady prewencyjne zaowocowały zabezpieczeniami przez osoby starsze gotówki, kart bankomatowych czy też dokumentów np. w postaci chowania ich w kieszeniach zamykanych na zamki.
o W dalszym ciągu pojawiają się kradzieże mieszkaniowe (także z włamaniem) i oszustwa dokonywane przez tzw. „domokrążców”. Dlatego też kierujemy apele do osób starszych o zachowanie daleko idącej ostrożności przy otwieraniu swoich mieszkań przed obcymi ludźmi. Osoby tzw. „urzędowe” – pracownicy gazowni, elektrowni, telewizji kablowej i kominiarze zapowiadają swoją wizytę, pracownicy ZUS-u nie odwiedzają emerytów i rencistów w domach. W przypadku nawet zapowiedzianej wizyty osoby starsze powinny na ten czas zapewnić sobie towarzystwo osób bliskich (rodziny, sąsiadów, przyjaciół). Pamiętajmy o żądaniu wylegitymowania się.
o Nie dajmy się skusić „kupcowi” oferującemu sprzedaż towarów po bardzo „atrakcyjnej” cenie czy też osobom proponującym wykonanie „uleczających” usług medycznych. Oszuści działają w grupach kilkuosobowych, próbują zdobyć zaufanie gospodarzy, po czym część z nich załatwia „urzędowe” lub „rzemieślnicze”, „kupieckie” sprawy, reszta zaś penetruje mieszkanie, kradnąc co cenniejsze przedmioty, kosztowności i zaoszczędzone na trudne czasy pieniądze. Dla złodzieja może to być znikomy zysk, ale dla starszej osoby to niejednokrotnie cały dorobek życia.
o Kradzieże z włamaniem dotyczą także altanek ogrodowych. Mieszkańcy, w tym także osoby starsze, powinny odpowiednio zabezpieczyć swoje mienia przed okresem zimowy, natomiast policjanci przeprowadzają patrole prewencyjne
Zapewnienie bezpieczeństwa osobom w podeszłym wieku jest jednym z priorytetowych zrealizowanych przez żuromińską policję w ramach programu prewencyjnego „Razem Bezpieczniej”. Wszyscy dołóżmy jednak starań w ramach własnych możliwości, aby „jesień” życia naszych seniorów była spokojna i bezpieczna.
Policja apeluje do wszystkich mieszkańców powiatu żuromińskiego, szczególnie do osób starszych, aby nie ufali takim osobom, bo nikt niczego za darmo nie daje, nikt jak nie grał to niczego nie wygrywa. Szanowni Państwo uczulmy starsze osoby, rodziców dziadków by nie stali się ofiarami oszustów, osób żerujących na łatwowierności i uczuciach ludzi.
Apelujemy do mieszkańców powiatu żuromińskiego, że jeżeli widzą osoby obce wchodzące do mieszkań osób starszych, dziwnie się zachowujących, by poinformowali dyżurnego KPP w Żurominie dzwoniąc na nr telefonu 997, 6571 200 lub telefon zaufania 6571 298.
Oficer Prasowy
KPP w Żurominie
sierż. szt. mgr Tomasz Wnuk
na podstawie
Kampanii „Bezpieczny Senior”
„Bezpieczny SENIOR”
Policja jako organ bezpośrednio związany z bezpieczeństwem podejmuje szereg działań wpisujących się w kanony postępowania na rzecz porządku publicznego, wychodząc w ten sposób naprzeciw bieżącym potrzebom społecznym.
Jedną z nich w ostatnim czasie stały się zagrożenia związane z bezpieczeństwem osób starszych. Fala narastających zdarzeń z ich udziałem spowodowała wzmorzenie działań Policji w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości dokonywanej na seniorach. Chcąc je usystematyzować w Wydziale Prewencji Komendy Wojewódzkiej Policji z siedzibą w Radomiu opracowano Kompanię Społeczną „Bezpieczny SENIOR”, której główne cele to zmniejszenie liczby przestępstw popełnianych na osobach starszych, ochrona interesów konsumentów - seniorów i promocja zdrowego i bezpiecznego stylu życia wśród seniorów.
NASZYM CELEM JEST ZAPEWNIENIE BEZPIECZEŃSTWA MIESZKAŃCOM MAZOWSZA
wiedzę, pomoc finansową dla swych rodzin i wydłużoną aktywność zawodową. W interesie wszystkich grup wiekowych leży więc zdrowie, szczęście i bezpieczeństwo ludzi starszych.
Analizując zagadnienie związane bezpośrednio z przestępczością, gdzie poszkodowane są osoby starsze obserwujemy, że związana z wiekiem seniorów bezradność
samotność powoduje, że niekiedy ludzie stają się łatwym celem dla grup przestępczych. Sprawcy nie zważają na status społeczny swoich ofiar, wykorzystują ich łatwowierność, dobroć czy chęć pomocy innym osobom.
Najczęściej wyłudzone osobom starszym pieniądze przeznaczone były na bieżące potrzeby życiowe, w tym zakup niezbędnych leków. Oszuści wchodzą do mieszkań pod różnymi pretekstami, sprzedaż artykułów przemysłowych, powołując się na osoby urzędowe jak: pracownicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, urzędu skarbowego, opieki społecznej, pogotowia ratunkowego, gazowni, zakładu energetycznego albo innych instytucji. Czynów tych dopuszczają się młodzi ludzie, którzy wcześniej rozpoznają sytuację rodzinną ofiary. Poczucie bezpieczeństwa w czasach, kiedy więzi rodzinne są coraz słabsze, jest nieodzowną potrzebą starszych, samotnych ludzi. Często bywa tak, że krewni nie zawsze mają czas, aby odwiedzić lub zaopiekować się seniorem. Ofiary w tym przypadku seniorzy nauczyli się prawidłowych zasad bezpieczeństwa, którymi należy się kierować, by nie dać satysfakcji oszustowi - złodziejowi. Osoby starsze najczęściej stają się ofiarami przestępstw takich jak kradzieże, kradzieże z włamaniem, rozboje.
Społeczeństwo na świecie starzeje się. W połowie tego stulecia będzie więcej ludzi starych niż młodych. Populacja 60-latków i starszych wzrasta na świecie szybciej niż w innych grupach wiekowych. Badania demograficzne wskazują, że obecnie osoby starsze stanowią prawie 13% polskiego społeczeństwa, a liczy się, że za 15 lat będą już stanowić 17% ogółu ludności w Polsce.
Rozwój medycyny i popularyzowanie zdrowego stylu życia mają bezpośrednie przełożenie na wydłużenie statystycznej długości życia. Ludzie żyją dłużej, ich styl życia jest bardziej dynamiczny, ale im dłużej żyją tym bardziej jest prawdopodobne, że wystąpią u nich wielorakie problemy. Tak wielka i ciągle wzrastająca liczba coraz starszych ludzi potęguje m.in. problemy napotykane w codziennym życiu. Jeśli chcemy sprostać potrzebom seniorów i potrzebujących teraz i w przyszłości, musimy znaleźć sposoby, by zadbać o ich bezpieczeństwo i zdrowie.
Osoby starsze są w większym stopniu narażone na działania ze strony przestępców. Bezradność, samotność i niepełnosprawność związana z wiekiem stawia seniorów jako łatwy cel dla różnych grup przestępczych. Przez nieuwagę, nieostrożność i ufność często są oni ofiarą oszustów, kieszonkowców i innych przestępców, a także ofiarami kolizji i wypadków drogowych oraz innych zdarzeń zagrażających życiu i zdrowiu lub mieniu.
Wychodząc naprzeciw tego rodzaju problemom Policja jako organ państwowy powołany zarówno do wykrywania i ścigania przestępstw jak również do zapobiegania ich popełnianiu, zapewnia bezpieczeństwo publiczne, które jednoznacznie kojarzy się z porządkiem, spokojem oraz zdolnością do zorganizowanego i szybkiego reagowania wobec wszelkich naruszeń prawa. Dzisiaj już nikt nie ma wątpliwości, że fali przestępczości nie zdoła zatrzymać samodzielnie ani Policja, ani żadna inna instytucja stojąca na straży porządku prawnego. Bezpieczeństwo zależy od zmobilizowania całego potencjału społeczności lokalnej poprzez skoncentrowanie wielu rozproszonych działań i ukierunkowanie ich na zapobieganie konkretnie zdiagnozowanym problemom.
Dlatego też, chcemy zmobilizować osoby w podeszłym wieku do współpracy, której celem jest jak najdłuższe utrzymanie zdolności seniora do samoegzystencji w swoim środowisku oraz optymalizacja jego aktywności, zaktywizowanie rodziny do szerokich działań na rzecz swojego starszego wiekiem członka rodziny oraz społeczności lokalnej do szerokich działań na rzecz seniorów. Należy pamiętać, że w naszym szybko starzejącym się świecie seniorzy będą odgrywać kluczową rolę poprzez wolontariat, przekazywane doświadczenie
Opracował
Oficer Prasowy
KPP w Żurominie
sierż. szt. mgr Tomasz Wnuk
na podstawie
http://www.utw.pl - Uniwersytety Trzeciego Wieku
Kampania „Bezpieczny Senior”
TYDZIEŃ POMOCY OFIAROM PRZESTĘPSTW
Ministerstwo Sprawiedliwości i Prokuratura Generalna zaprosiły Policję do współdziałania w ramach kolejnego już: "Tygodnia Pomocy Ofiarom Przestępstw". Celem tego przedsięwzięcia jest zwrócenie szczególnej uwagi na potrzeby i prawa osób pokrzywdzonych przestępstwami.
Od 20 do 25 lutego m.in. w KPP w Żurominie policjanci będą pełnić specjalne dyżury, służąc poradami osobom pokrzywdzonym. W trakcie "Tygodnia Pomocy ofiarom Przestępstw" dniach od 20 do 25 lutego 2012 roku w Komendzie Powiatowej Policji w Żurominie dyżurować będą policjanci specjaliści, do których mogą zgłaszać się po pomoc osoby pokrzywdzone wszelkiego rodzaju przestępstwami, w tym także doznające przemocy lub będące świadkami przemocy. Żuromińscy funkcjonariusze będą oczekiwali na petentów w poniedziałku do piątek od 7.30 - 15.30.
W "Tygodniu Pomocy Ofiarom Przestępstw" z takiej pomocy można również skorzystać w sądach i prokuraturach oraz innych organizacjach samorządowych takich, jak ośrodki pomocy społecznej czy ośrodki interwencji kryzysowej.
Pomoc niosą także organizacje społeczne i pożytku publicznego, działające na rzecz pokrzywdzonych.
Gospodarzem inicjatywy „Tydzień Pomocy Ofiarom Przestępstw” jest Ministerstwo Sprawiedliwości. Podstawowym celem projektu jest zwrócenie szczególnej uwagi na potrzeby i prawa osób pokrzywdzonych przestępstwem. Przedsięwzięcie to realizowane jest we współpracy z innymi instytucjami, w tym m.in. sądami, prokuratorami, jednostkami organizacyjnymi Policji, organizacjami pozarządowymi.
W tym roku działania te, podobnie jak w latach ubiegłych, będą przede wszystkim polegać na udzielaniu porad prawnych ofiarom przestępstw. Dyżury pełnione będą w tzw. punktach konsultacyjnych. W tych wytypowanych miejscach usługi świadczyć będą m.in. prawnicy, policjanci, pracownicy socjalni, psychologowie, a także przedstawiciele instytucji pomocowych.
BIAŁA WSTĄŻKA
W dniach 25 listopada do 10 grudnia 2011 roku mazowiecka Policja po raz kolejny włącza się w międzynarodową kampanię prowadzoną pn. „BIAŁA WSTĄŻKA”. Kampania ta została stworzona przez mężczyzn i jest głównie do nich adresowana. Biała wstążka symbolizuje zobowiązanie do przerwania milczenia w kwestiach przemocy wobec kobiet i powstrzymania się od wszelkich form jej stosowania. Oznacza deklarację nie tylko wyrzeczenia się stosowania przemocy, ale także reagowania gdy się jest jej świadkiem. Głównym celem kapani jest uświadamianie społeczeństwa jak ważny jest głos solidarności z ofiarami oraz wyrażenie zdecydowanego sprzeciwu w kwestii przemocy. W tym okresie organizatorzy kampanii zachęcają mężczyzn aby zechcieli przyjąć i nosić białą wstążkę manifestując w ten sposób sprzeciw wobec przemocy. Dniem kulminacyjnym całej kampanii jest 6 grudnia, który upamiętnia dramatyczne wydarzenia masakry w 1989 roku w Kanadzie, kiedy to młody mężczyzna zastrzelił 14 studentek Politechniki, gdyż uważał, że kobiety nie są godne uczęszczania na uczelnie techniczne.
Tak jak w roku ubiegłym Komenda Wojewódzka Policji w Radomiu pragnie być inicjatorem działań w powyższym zakresie, promować akcję i włączać do jej realizacji mężczyzn, którzy swym autorytetem mogą kształtować krytyczne postawy wobec zjawiska przemocy. Na potrzeby kampanii opracowano ramowe założenia jakie pozwolą całemu garnizonowi mazowieckiemu, kompleksowo włączyć się w działania organizowane pomiędzy Międzynarodowym Dniem Przeciwko Przemocy wobec Kobiet a Międzynarodowym Dniem Praw Człowieka.
Celem jej jest m.in. podniesienie świadomości obywateli w zakresie praw i obowiązków ofiar przestępstw, przeciwdziałanie przemocy w rodzinie oraz promowanie pozytywnego wizerunku Policji w oczach społeczeństwa.
Konkurs na „Najpopularniejszego Dzielnicowego Roku 2011”
Przez cały miesiąc październik trwać będzie konkurs, w którym mieszkańcy naszego powiatu wyłonią najpopularniejszego dzielnicowego.
Dzielnicowy jako policjant, który ma pierwszy kontakt ze społeczeństwem w rejonie służbowym odgrywa bardzo ważną rolę w systemie działań profilaktycznych, rozpoznaniu zjawisk patologicznych i kryminalnych w środowisku.
Ogromne znaczenie ma zacieśnienie współpracy Policji ze społeczeństwem i podnoszenie skuteczności działań dzielnicowego, zapewniających stałą poprawę poziomu bezpieczeństwa i porządku publicznego w rejonie służbowym a także wyróżnienie rangi służby dzielnicowego przy jednoczesnym poszerzeniu wiedzy mieszkańców o roli policjantów pierwszego kontaktu jakimi są dzielnicowi. W tej edycji jedynym i bardzo ważnym elementem oceny wpływającej na wyłonienie najpopularniejszego dzielnicowego będzie opinia społeczna wyrażona za pomocą ankiety skierowanej bezpośrednio do społeczeństwa.
Głosy na poszczególnych dzielnicowych mogą oddawać mieszkańcy miasta i powiatu poprzez wypełnienie kuponów konkursowych. Ankiety dostępne będą w urzędach miast, gmin, Redakcji Kuriera Żuromińskiego oraz Komendzie Powiatowej Policji w Żurominie – tam można je wypełniać i składać do skrzynek.
Patronat medialny na plebiscytem objął Kurier Żuromiński, który będzie prezentował sylwetki poszczególnych dzielnicowych.
Rozstrzygnięcie konkursu na szczeblu powiatowym nastąpi w miesiącu listopadzie.
Policja jedną z najlepiej ocenianych instytucji w Polsce (26.09.2011)
|
Po raz kolejny większość Polaków (72 proc.) dobrze ocenia działalność Policji. Z badania dotyczącego oceny instytucji publicznych, zrealizowanego przez Centrum Badania Opinii Społecznej na początku września 2011 roku, wynika, że lepiej od Policji oceniane są tylko niektóre media. |
W dniach 8-14 września 2011 roku Centrum Badania Opinii Społecznej zrealizowało kolejną edycję badania instytucji publicznych, na reprezentatywnej próbie 1077 dorosłych Polaków. Oceny Policji są stabilne i wysokie. Pozytywnie na temat działalności wypowiada się większość ankietowanych (72%), natomiast przeciwnego zdania jest jedna piąta respondentów (20%). W porównaniu z wynikami z marca 2011 roku nieznacznie wzrósł odsetek dobrych ocen (o 3 punkty procentowe). Od 1996 roku Polacy pytani są o zdanie na temat działalności najważniejszych instytucji publicznych w kraju, takich jak parlament, urząd prezydenta czy Policja. W marcu oraz we wrześniu br. badani oceniali również władze samorządowe, kościół rzymskokatolicki, związki zawodowe, ZUS i OFE, instytucje finansowe, wojsko, instytucje wymiaru sprawiedliwości, Trybunał Konstytucyjny, Najwyższą Izbę Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, PKP oraz najpopularniejsze stacje telewizyjne i radiowe. Policja znajduje się na szóstym miejscu z dwudziestu siedmiu ocenianych instytucji, wyżej od niej znajdują się tylko niektóre stacje telewizyjne i radiwe. Należy podkreślić, że Policja została oceniona zdecydowanie wyżej niż instytucje wymiaru sprawiedliwości, takie jak sądy i prokuratura – odsetek pozytywnych wskazań w przypadku Policji jest dwukrotnie wyższy.
Opracowano na podstawie komunikatu CBOS w Wydziale Analiz Gabinetu KGP.
„Jestem Kibicem przez duże K"
W Ministerstwie Edukacji Narodowej został podpisany list intencyjny na rzecz współpracy przy realizacji ogólnopolskiego edukacyjno-alternatywnego programu „Jestem Kibicem przez duże K”.
Program „Jestem Kibicem przez duże K”, opracowany został w Biurze Prewencji Komendy Głównej Policji, jest działaniem długofalowym, wielokierunkowym i wielomodułowym. Adresowany jest docelowo do dzieci i młodzieży, ale także angażuje rodziców, nauczycieli, pracowników Policji i wiele innych instytucji w środowisku lokalnym. Zawartość programu obejmuje zarówno zajęcia ruchowe prowadzone podczas lekcji wychowania fizycznego, zawody sportowe, konkursy plastyczne i fotograficzne, a także działania edukacyjne. Zajęcia mają m.in. pomóc dzieciom i młodzieży radzić sobie z agresją i gniewem, pokazać alternatywę dla negatywnych zachowań, poznać zasady fair-play, przedstawić odpowiedzialność karną za czyny chuligańskie, podnieść kompetencje kadry pedagogicznej.
Program będzie realizowany przez jednostki samorządu terytorialnego, szkoły, placówki specjalistyczne, jednostki organizacji Policji, instytucje lokalne.
Tworząc niniejszy program oparto się na przekonaniu, iż aktywny ruchowo styl życia powinno traktować się z jednej strony jako jeden z prostszych i efektywniejszych sposobów radzenia sobie ze stresem oraz napięciami psychicznymi, z drugiej strony natomiast jako aktywność posiadającą ogromne walory profilaktyczno – zdrowotne. Zdrowa rywalizacja daje natomiast sposobność do odreagowania frustracji, a osiągnięcie poprawy formy fizycznej, czy też osiągnięcie dobrych rezultatów sportowych wzmacnia wiarę we własne możliwości. Wielkie znaczenie dla projektowania tego przedsięwzięcia były przygotowania do współorganizacji przez Polskę Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro 2012.
W programie „Jestem kibicem przez duże K” zaplanowano działania oparte na dwóch sprawdzonych strategiach profilaktycznych:
- strategii edukacyjnej – polegającej na przekazywaniu wartości prospołecznych oraz uczeniu kluczowych umiejętności psychologicznych i społecznych umożliwiających radzenie sobie z własnymi emocjami, a także radzenia sobie w sytuacjach społecznych, w kontaktach z innymi ludźmi. Do najważniejszych umiejętności zalicza się umiejętność radzenia sobie ze stresem, podejmowania decyzji, nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów interpersonalnych, współdziałania, opierania się presji grupy i rozwiązywania konfliktów.
- strategii alternatyw – polegającej na stworzeniu młodzieży możliwości do angażowania się w konstruktywną działalność, dzięki której może rozwijać swoje zainteresowania, zaspokajać potrzebę przynależności do grupy – ale zintegrowanej wokół pozytywnych celów, czy zaspokoić potrzebę osiągnięć dzięki doświadczeniu sukcesu. Odpowiednio dobrane zajęcia artystyczne, sportowe lub charytatywne stanowią, zgodnie z badaniami, alternatywę dla zachowań dysfunkcyjnych. Ich skuteczność została potwierdzona, zwłaszcza w odniesieniu do młodzieży z grup zwiększonego ryzyka.
Wykorzystanie tych dwóch sprawdzonych strategii profilaktycznych powinno zwiększyć efektywność programu.
MOTOCYKLIŚCI TO RÓWNOPRAWNI UŻYTKOWNICY DRÓG
Nasza opinia o motocyklistach często kształtowana jest, niestety, poprzez rozlegający się na ulicach ryk silników gwałtownie przyspieszających „ścigaczy”, czy też widok pędzących
z prędkością błyskawicy „szaleńców” w czarnych skórach. W naszym myśleniu od dawna pokutuje wizerunek „motocyklisty – dawcy organów”,
a dosiadający swoich stalowych maszyn postrzegani są jako osoby niosące zagrożenie dla innych użytkowników dróg. Oczywiście, nie brakuje wśród kierujących jednośladami takich, którzy lubią brawurę i przesadne ryzyko. Jednak „wrzucanie wszystkich do jednego worka” jest zbyt daleko idącym i niesprawiedliwym uproszczeniem. To trochę tak, jakby przez pryzmat driftującego na rondzie kierowcy w „beemce” oceniać wszystkich kierowców.
Motocykliści mają w sobie coś
z romantyków. Uczucie wolności, jaką daje im jazda „maszyną”, przysłowiowy „wiatr we włosach”, jaki towarzyszy podczas jazdy z większą prędkością, czy też podziw, jaki budzą z dumą jadący na swoich stalowych „rumakach” motocykliści, sprawiają, że jazda na motorze to coś o wiele więcej niż tylko przemieszczanie się. To poczucie wyjątkowości. I często sprawia ono, że przystąpienie do braci motocyklowej staję się swego rodzaju nobilitacją, a poruszanie się na jednośladzie staje się z czasem po prostu stylem życia.
Jeździe na motocyklu towarzyszą uczucia podobne do tych, które są udziałem ludzi uprawiających turystykę górską, wspinaczkę lub jazdę po bezdrożach na rowerach górskich. Wszyscy dookoła mówią, że to niebezpieczne, po co tak ryzykować, gotowi są udzielać „dobrych rad”. Jak może jednak „pouczać” alpinistę ten, którego kontakt z górami ograniczył się, co najwyżej do wjazdu kolejką na Gubałówkę i lektury artykułów z cyklu „kolejna śmierć w górach”? To trochę śmieszne w kontekście spraw technicznych, ale usprawiedliwione zwykłą i niezwykłą zarazem troską o bezpieczeństwo przyjaciół.
Taką właśnie troską kierujemy się, kiedy apelujemy do motocyklistów o większą rozwagę,
o zrezygnowanie ze „strzelania z rury” na terenie osiedli miejskich, o respektowanie praw innych uczestników ruchu drogowego i nie demonstrowanie osiągów motocykli na terenie miast i osiedli.
To wpłynęłoby na zmianę wizerunku motocyklisty, a w konsekwencji pełne zaakceptowanie ich na polskich drogach.
Niedawne zmiany w przepisach, które dotyczą w głównej mierze rowerzystów, pokazują, że prawo wychodzi na przeciw „jednośladowcom” i niejako nakazuje, kierowcom zamkniętym w samochodach, zwiększyć uwagę i bacznie obserwować zachowanie kierujących rowerami, aby mogli wyprzedzać wolno jadące samochody od prawej strony, czy też bezpiecznie wykonywać inne manewry, do których zyskali obecnie prawo. O wzajemnych relacjach pomiędzy uczestnikami ruchu drogowego musimy stale mówić w kontekście wzajemnego szacunku, bo „szacunek to bezpieczeństwo”, jak głosiło hasło kampanii przeprowadzonej przed kilku laty pod auspicjami ONZ.
O stosunku do motocyklistów dobitnie mówi krążący w Internecie żart:
„Instruktor do kursanta podczas kursu jazdy:
- Patrz na ten rysunek: skrzyżowanie, tu masz samochód, tu masz tramwaj – co przejedzie pierwsze?
- Motocyklista – odpowiada kursant.
- Jaki motocyklista? Tu masz tramwaj, tu samochód? Skąd do cholery wytrzasnąłeś motocyklistę?
- Nigdy nie wiadomo skąd oni się biorą”
Mamy pełną świadomość, że wiele wypadków z udziałem motocyklistów było spowodowanych przez innych uczestników ruchu drogowego, tylko za część z nich odpowiadają kierujący jednośladami. Jednak każdy z tak zwanych niechronionych uczestników ruchu drogowego (motocykliści, rowerzyści, piesi i motorowerzyści) musi szczególnie uważać, bo to przecież on w głównej mierze poniesie konsekwencje ewentualnego zderzenia z samochodem. Musi zatem zastanawiać się nad swoim zachowaniem i przewidywać zachowania innych. Motocyklista jadący z wielką prędkością, nie może zawsze liczyć, że w porę zostanie dostrzeżony. Czasami jest to niemożliwe. Kierowca samochodu musi zawczasu sygnalizować zamiar wykonania manewru, a nie dopiero w chwili wykonywania ..., np. skrętu w lewo. „Jedź wyraźnie”, czyli jedź tak, aby nikt nie miał wątpliwości co do twoich zamiarów, to zasada, która powinna przyświecać wszystkim kierującym, niezależnie od tego, czy kierują rowerem, czy wielkim 40-to tonowym ciągnikiem z naczepą. Jej codzienne stosowanie ułatwi nam wszystkim życie i pomoże uniknąć wielu tragedii.
U progu wakacji Mazowiecka Drogówka apeluje:
Kierowcy pamiętajcie, że sezon motocyklowy i rowerowy w pełni, bądźcie życzliwi i wyrozumiali dla kierujących jednośladami. Zmieniając kierunek lub tor jazdy zawczasu sygnalizujcie i upewnijcie się, że nie zajedziecie drogi motocykliście lub rowerzyście! Przy wyprzedzaniu jednośladu zachowajcie bezpieczny odstęp!
Motocykliści pamiętajcie, że kierowcy w samochodach zobaczą was zawczasu tylko wtedy, jeżeli dacie im szanse! Myślcie, zanim staniecie się kolejnym, numerem w policyjnych statystykach wypadków! Jaskrawe kolory strojów, elementy odblaskowe i włączone światła to większa szansa na dostrzeżenie motocyklisty!
Rowerzyści korzystajcie z nowych uprawnień z głową! Pamiętajcie, kto ponosi największe ryzyko! Zasada ograniczonego zaufania to nie frazes! Wymagając szacunku od kierowców, okazujcie go także im. Jaskrawe kolory strojów, elementy odblaskowe i włączone światła to większa szansa na dostrzeżenie rowerzysty!
Opracowanie:
Naczelnik
Wydziału Ruchu Drogowego
KWP z siedzibą w Radomiu
nadkom. Grzegorz Giziński
|
|
|
|
|
|
„Policjant, który mi pomógł” 2011
Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia” Instytutu Psychologii Zdrowia informuje o trwającej IV edycji ogólnopolskiego konkursu pod nazwą „Policjant, który mi pomógł”, służącego wyróżnieniu policjantów, którzy w szczególny sposób działają na rzecz ochrony ofiar przemocy domowej. Zgłoszenia w ramach IV edycji przyjmowane będą do 31 maja 2011. Konkursowi patronuje Komendant Główny Policji.
Celem konkursu jest:
- promowanie postaw i umiejętności dobrze służących ochronie ofiar przemocy w rodzinie;
- podkreślenie roli policjantów w systemie przeciwdziałania przemocy w rodzinie;
- wsparcie policjantów podejmujących wzorowe działania i osobiście zaangażowanych w pomoc osobom krzywdzonym;
- zwiększenie motywacji policjantów do podejmowania skutecznych działań w tym obszarze.
Zgłoszenia od osób indywidualnych, przedstawicieli organizacji i instytucji (nie oczekujemy zgłoszeń od jednostek policji) można nadsyłać za pomocą elektronicznego formularza znajdującego się na stronie http://www.policjant.niebieskalinia.pl/, a także tradycyjną pocztą („Niebieska Linia”, ul. Korotyńskiego 13, 02-121 Warszawa) podając: dane kontaktowe zgłaszającego, dane policjanta, którego chcielibyście Państwo wyróżnić oraz uzasadnienie tego wyboru (można skorzystać z formularza zgłoszeniowego do druku dostępnego pod adresem http://www.niebieskalinia.pl/spaw/docs/formularz.doc). Kandydatury nadesłane po 31 maja 2011 r. zostaną uwzględnione w następnej edycji konkursu.
Kandydatów do nagrody spośród osób zgłoszonych wyłoni kapituła złożona z pracowników Pogotowia „Niebieska Linia”, patrona konkursu i laureatów konkursu z lat poprzednich. Rozstrzygnięcie IV edycji konkursu nastąpi z końcem czerwca 2011 roku.
Tradycyjnie Laureaci otrzymują nagrody z rąk Komendanta Głównego Policji oraz organizatora konkursu 23 lipca podczas obchodów Dnia Policji.
„KIEDY DZIECKO UCIEKA Z DOMU”
Każdego roku w Polsce z domu ucieka kilka tysięcy młodych ludzi. Uciekają coraz młodsze dzieci, nawet dziesięcioletnie. Uciekają też prawie dorośli, tuż przed osiemnastymi urodzinami. Rodzice najczęściej są tym zaskoczeni, bezradni nie wiedzą ci robić. Dlaczego dzieci uciekają? Z podobnych powodów co dorośli. Najprościej mówiąc, dlatego, że nie znajdują innego rozwiązania sytuacji w której się znalazły. Wydaje im się, że zawędrowały w ślepą uliczkę. Bezradność oraz strach uniemożliwiają dostrzeżenie rozwiązań innych niż ucieczka. Niekiedy dzieci uciekają przed niebezpieczeństwem, krzywdą, upokorzeniem. Przed problemami, które przerosłyby niejednego dorosłego człowieka. Uciekają od biedy, molestowania psychicznego, seksualnego. Uciekają dzieci, które nie maja wsparcia w swoim środowisku. Bardzo ważne jest aby dorośli poświęcali dziecku uwagę. Dzięki temu mogą dostrzec, że dziecko nadaje sygnały o kłopocie. Dzieci uciekają nie tylko z domów patologicznych. Często tzw. przyzwoici rodzice – spokojni, porządni, zapracowani - dziwią się, że to właśnie ich dziecko uciekło. „ Przecież miało wszystko czego chciało”. Coraz częściej ucieczki młodych ludzi związane są z miłością. Zakochana para o niczym innym nie myśli tylko o swoich uczuciach – czują się na tyle dorośli, ze chcą żyć na własną rękę, żeby nikt im nie przeszkadzał we własnej miłości.
Co zrobić, gdy twoje dziecko zaginie?
· Natychmiast zgłoś zaginięcie na Policji.
· Sprawdź czy w pokoju Twojego dziecka jest coś, co mogłoby dać Ci informacją o motywach jego ucieczki lub o miejscu jego pobytu.
· Zadzwoń do wszystkich znajomych twojego dziecka.
· Skontaktuj się ze szpitalami i placówkami pomocy społecznej.
· Skontaktuj się z redakcjami lokalnych gazet i stacji TV.
· Zadzwoń do Fundacji ITAKA, wypełnij formularz zgłoszeniowy.
ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych jest jedyną w Polsce instytucją zajmująca się całościowo problemem zaginięcia.
Bezpłatny całodobowy telefon w sprawie zaginionego nastolatka i dziecka
116 000
Przy telefonie dyżurują psychologowie, prawnicy i specjaliści do spraw poszukiwań.
www.zaginieni.pl lub www.nieuciekaj.pl
TELEFON BEZPIECZEŃSTWA DLA TURYSTÓW ZAGRANICZNYCH
Od 1 czerwca 2011 do 30 września 2011 roku wzorem lat ubiegłych na terenie kraju będzie funkcjonował telefon bezpieczeństwa dla turystów zagranicznych.
Zostały uruchomione dwa numery telefonów 0 800 200 3000 oraz 0 608 599 999, za pośrednictwem których w tym okresie w godzinach 10.00 – 22.00 operatorzy pomagać będą cudzoziemcom w sprawnym procesie przekazywania informacji o niepokojących zjawiskach, jak również udzielanie im niezbędnej pomocy, gwarantującej poczucie bezpieczeństwa podczas wypoczynku na terenie Polski. Nadrzędną ideą funkcjonowania telefonu bezpieczeństwa dla turystów zagranicznych jest wzrost poczucia bezpieczeństwa cudzoziemców przebywających na terenie Polski w okresie wakacyjnym. Jego funkcjonowanie to także realizacja konkretnych działań niwelujących zagrożenia i niosące pomoc. Akcja jest realizowana cyklicznie od 2002 roku i stanowi odpowiedź naszego kraju na otwarcie unijnych granic oraz jest wyrazem troski o bezpieczeństwo turystów zagranicznych, których obecność w okresie wakacyjnym jest wzmożona.
„MAMO, TATO JUŻ WIEM JAK BYĆ BEZPIECZNYM”
Ruszyła kolejna odsłona programu edukacyjnego "Mamo, tato już wiem jak być bezpiecznym" realizowanego przez Wartę, a objętego honorowym patronatem Komendanta Głównego Policji. W jego ramach przedszkola mogą wziąć udział w konkursie "Zbuduj swój ulubiony samochód ratunkowy".
Policjanci z Biura Prewencji Komendy Głównej Policji wspólnie z przedstawicielami Warty zachęcają do skorzystania z materiałów edukacyjnych udostępnionych w ramach kolejnej edycji programu pn. "Mamo, Tato już wiem jak być bezpiecznym".
Akcja została przygotowana z myślą o przedszkolakach. Podstawowym elementem programu są zajęcia w grupach prowadzone przez wychowawców przedszkolnych. Uzupełnieniem zajęć są materiały edukacyjne, dostępne dla każdej przedszkolnej placówki oświatowej i innych zainteresowanych instytucji pod adresem www.wartadladzieci.pl oraz www.policja.pl. Integralną część programu stanowią przesłane do przedszkoli w styczniu br. tematyczne kalendarze na rok 2011. Dzięki współpracy Warty z Komendą Główną Policji, placówki biorące udział w programie, mogą zaprosić policjanta z pobliskiej jednostki Policji na spotkanie dotyczące tematu: zawód policjant. Przedszkola mogą też wziąć udział w konkursie "Zbuduj swój ulubiony samochód ratunkowy". Patronat nad konkursem objął Komendant Główny Policji. Serdecznie zapraszamy Państwa do skorzystania z materiałów i do uczestnictwa w konkursie! Na Zwycięzców czekają atrakcyjne nagrody!
„BEZPIECZNA PRACA”
Kampania społeczna organizowana przez Fundację ITAKA – Centrum Poszukiwań Ludzi Zaginionych.
Kampania ta ma charakter ogólnopolski i skierowana jest głównie do osób planujących wyjazd zarobkowy za granicę. Objęta została Honorowym patronatem Ministra Pracy I polityki Społecznej oraz Komendanta Głównego Policji. Czas trwania kampanii przewidziano do końca września 2011r. Głównym celem projektu jest zmniejszenie liczby zaginięć wśród osób wyjeżdżających do pracy za granicę. Poprzez odpowiednie przygotowanie się osób do wyjazdu można uchronić się przed byciem oszukanym. W tym celu Fundacja ITAKA wydała poradnik „Bezpieczna praca za granicą. Niezbędnik dla planujących wyjazd za granicę. Można w nim znaleźć adresy sieci europejskich ofert pracy czy wykaz zarejestrowanych agencji pracy w Polsce oraz wiele innych i przydatnych informacji.
Więcej informacji na stronach: www.bezpiecznapraca.eu oraz www.zaginieni.pl
Minister Adam Rapacki: Nie ma mowy o odbieraniu praw nabytych
|
Prawa nabyte przez policjantów nie zostaną odebrane – to słowa wypowiedziane przez Adama Rapackiego, Podsekretarza Stanu w MSWiA, w trakcie dzisiejszej wideokonferencji z policjantami. Zespół ministra Michała Boniego pracuje nad zasadami nowych rozwiązań emerytalnych, które dotyczyłyby nowo przyjętych do służby policjantów bądź też tych, którzy będą uważali, że nowy system emerytalny będzie dla nich korzystniejszy. Nikt nie pracuje nad odebraniem 6-miesięcznych odpraw funkcjonariuszom oraz innych przysługujących im uprawnień. |
Minister Rapacki na dzisiejszej wideokonferencji z policjantami z całej Polski, w której uczestniczył Komendant Główny Policji ze swoimi zastępcami, odniósł się do pojawiających się spekulacji dotyczących nowego policyjnego system emerytalnego i przysługujących z tego tytułu uprawnień. Podsekretarz Stanu w MSWiA zauważył, że „trwają prace nad modyfikacją sytemu, tak by funkcjonariusze wszystkich służb pracowali dłużej i żeby im się to opłacało”. Pokreślił, że nie chodzi o przeniesienie policjantów do powszechnego systemu emerytalnego, ale o modyfikację dotychczasowego systemu. Ten nowy system „ma dotyczyć wszystkich wstępujących do służby po wejściu w życie ustawy”. Dodał, że ci, którzy już pracują, będą mieli możliwość wyboru nowego lub starego systemu w zależności od tego, co będzie dla nich korzystniejsze. Minister Rapacki powiedział, że „nie ma mowy o jakimkolwiek odbieraniu praw nabytych”, podkreślając jednocześnie, że nowe rozwiązanie dotyczy wszystkich służb mundurowych.
„Na dziś nie ma żadnych wypracowanych rozstrzygnięć co do wieku emerytalnego” – podkreślił minister. I dodał, że „nikt nie pracuje dziś nad tym, aby odebrać 6-miesięczną odprawę po odejściu na emeryturę czy jakiekolwiek inne świadczenia”. Adam Rapacki powiedział też, aby policjanci nie obawiali się, że pogorszą się warunki ich pracy i że będą musieli odchodzić wcześniej na emeryturę. „Chciałbym zachęcić wszystkich funkcjonariuszy do tego, aby pracowali dłużej. Lepiej jest otrzymywać 100 proc. uposażenia niż 75 proc. emerytury. I na pewno jest lepiej spokojnie pracować niż przedwcześnie odchodzić na emeryturę i szukać gdzieś pracy”. Podkreślił też, „że nie ma mowy, żeby ktoś zdecydował się na rozwiązanie niekorzystne dla policjantów”.
Należy przypomnieć, że został powołany specjalny zespół zajmujący się pracami nad założeniami do ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym. Kieruje nim Michał Boni, Przewodniczący Komitetu Rady Ministrów, a w jego skład wchodzą przedstawiciele strony służbowej i związków zawodowych. Pod koniec kwietnia zespół ma przedstawić założenia do nowej ustawy.
Źródło KGP
Pierwsza tak duża wideokonferencja Policji (15.03.2011)
|
Zmiany w policyjnym systemie emerytalnym, nowy sposób naliczeń etatowych, przestępczość pseudokibiców, praca policjantów ruchu drogowego i zarządzanie budżetem Policji – to zagadnienia, które przedstawiono policjantom w całym kraju podczas pierwszej zorganizowanej na tak dużą skalę wideokonferencji. Jest to nowy sposób dotarcia do rzeszy policjantów i funkcjonariuszy cywilnych. |
Podczas wideokonferencji, w której uczestniczył Podsekretarz Stanu w MSWiA Adam Rapacki, Komendant Główny Policji gen. insp. Andrzej Matejuk oraz jego zastępcy, w sumie zalogowanych było kilkuset użytkowników – policjantów i pracowników z komend wojewódzkich, powiatowych i miejskich. Wideokonferencja odbyła się w specjalnym centrum operacyjnym KGP przygotowywanym pod kątem zabezpieczania działań Policji w ramach Prezydencji w UE oraz Euro 2012.
Komendant Główny Policji przedstawił nowe zasady naliczeń etatowych w związku z wejściem w życie w lutym 2011 r. regulującego te kwestie zarządzenia nr 88. Zapewnił też, że zmiany nie oznaczają zwolnień policjantów ani ich przesunięć. Nie będą też - jak dodał - objęte nimi komisariaty, komendy powiatowe i komendy miejskie (zob. tekst: Nowe kryteria podziału etatów).
Z kolei nadinsp Kazimierz Szwajcowski, I Zastępca Komendanta Głównego Policji, omówił problematykę zwalczania przestępczości pseudokibiców. Podkreślił przy tym efekty działania specjalnych zespołów zwalczających tego typu przestępczość, powołanych w każdej komendzie wojewódzkiej Policji.
Zagadnienia związane z ruchem drogowym oraz przygotowaniami do Prezydencji w UE i Euro 2012 omówił nadinsp. Waldemar Jarczewski, odpowiedzialny w polskiej Policji za prewencję. Poruszył też kwestię bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wspominając o pieszych – niechronionych uczestnikach ruchu drogowego.
Zastępca Komendata Głównego Policji nadinsp. Andrzej Trela skoncentrował się na zarządzaniu budżetem w 2011 r. Podkreślił rolę środków na zadania celowe, inwestycje budowlane i remonty oraz na projekty unijne. Mówił też m.in. o zakupach nowych kompletów umundurowania i ochronnych osłon osobistych dla policjantów.
Po wystąpieniach komendanta głównego i jego zastępców, głos zabrał Podsekretarz Stanu w MSWiA Adam Rapacki. Minister odniósł się do pojawiających się spekulacji dotyczących nowego policyjnego system emerytalnego i przysługujących z tego tytułu uprawnień. Przekazał też policjantom, że trwają prace nad założeniami nowej ustawy o modernizacji Policji. Minister wspomniał o ustawie o racjonalizacji uposażeń, która będzie zawierać nowe regulacje dotyczące zwolnień lekarskich, a także o ustawie dotyczącej bezpieczeństwa podczas Euro 2012, ustawie o wymianie informacji między organami ścigania i ustawie o udziale zagranicznych funkcjonariuszy w działaniach na terytorium RP.
Zródło KGP
Bezpieczne Zbiory – Bezpieczne Kolekcje
Chcesz, żeby Twoje dzieła sztuki były bezpieczniejsze? Wypełnij formularz „Bezpieczne Zbiory – Bezpieczne Kolekcje”! Opisz swoje zabytki! Skorzystaj ze standardów wypracowanych m.in. przez Komendę Główną Policji. W razie nieszczęścia łatwiej będzie odzyskać swoją własność. Przedsięwzięcie stanowi kontynuację zainicjowanego w 2008 r., przez działający w KGP Krajowy Zespół do Walki z Przestępczością przeciwko Dziedzictwu Narodowemu, programu wdrożenia systemu dokumentacji dzieł sztuki „Object ID”.
Program „Bezpieczne Zbiory – Bezpieczne Kolekcje” jest standardem dokumentacji zabytków i dzieł sztuki, stworzonym w celu identyfikacji obiektów utraconych w wyniku przestępstwa, klęski żywiołowej czy zagubienia. Jest skierowany przede wszystkim do indywidualnych posiadaczy dzieł sztuki, kolekcjonerów, antykwariuszy i właścicieli galerii. Jego odbiorcą mogą być też środowiska kościelne, od wieków gromadzące w świątyniach dobra kultury.
Istotą programu jest formularz, którego wypełnienie pozwala na późniejszą identyfikację utraconych obiektów. Opisanie pól i uzupełnienie formularza o odpowiednie zdjęcia nie wymaga specjalistycznej wiedzy - wystarczy uważnie przeczytać informacje o tym, jak wypełniać kwestionariusz. Karta identyfikacyjna obiektu w programie „Bezpieczne Zbiory - Bezpieczne Kolekcje” została tak zaprojektowana, by posiadacz dzieła sztuki bądź zabytku mógł wypełnić ją samodzielnie.
System został zbudowany przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych oraz Wydział ds. Przestępczości Kryminalnej BK KGP, we współpracy ze środowiskami muzealnymi, Służbą Celną, pracownikami rynku antykwarycznego, towarzystwami ubezpieczeniowymi, jak również właścicielami dzieł sztuki i antyków. Jego podstawą są funkcjonujące karty muzealne oraz zainicjowany przez fundację Jean Paul Getty Trust w 1993 r., i przyjęty przez ICOM, system „Object ID”
Więcej na stronie: www.bezpiecznezbiory.pl, gdzie można przeczytać informacje dotyczące samego programu, wskazówek dokumentacyjnych oraz zaangażowanych w jego realizację instytucji.
Dla kogo przeznaczony jest program „Bezpieczne zbiory – bezpieczne kolekcje”
Program Bezpieczne Zbiory-Bezpieczne Kolekcje jest standardem dokumentacji zabytków i dzieł sztuki, stworzonym w celu identyfikacji obiektów utraconych w wyniku przestępstwa, klęski żywiołowej czy zagubienia. Jest to ujednolicony sposób opisu dzieła sztuki czy wytworu kultury materialnej o wartości estetycznej, historycznej, materialnej. Należy zaznaczyć, że system ten nie zastępuje profesjonalnej inwentaryzacji obiektów.
System został zbudowany przez Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych oraz Krajowy Zespół do walki z przestępczością przeciwko Dziedzictwu Narodowemu Komendy Głównej Policji, przy współpracy środowisk muzealnych z organami ścigania, służbami celnymi, pracownikami rynku sztuki, towarzystwami ubezpieczeniowymi, jak również właścicielami dzieł sztuki i antyków. Jego podstawą były funkcjonujące karty muzealne oraz zainicjowany przez fundację Jean Paul Getty Trust w 1993 roku i przyjęty przez ICOM system Object ID.
Program Bezpieczne Zbiory - Bezpieczne Kolekcje skierowany jest przede wszystkim do indywidualnych posiadaczy dzieł sztuki i zabytków, jak i kolekcjonerów. Jego odbiorcą może być też Kościół, od wieków gromadzący w świątyniach niekiedy znakomite dzieła sztuki. Istotą programu jest formularz (w wersji podstawowej bądź rozszerzonej), którego wypełnienie pozwala na późniejszą identyfikację utraconych dóbr. Podstawowe opisanie pól i uzupełnienie formularza o odpowiednie zdjęcia nie wymaga specjalistycznej wiedzy - wystarczy uważnie przeczytać informację o tym jak wypełniać kwestionariusz. Karta identyfikacyjna obiektu w programie Bezpieczne Zbiory-Bezpieczne Kolekcje została bowiem tak zaprojektowana, by posiadacz dzieła sztuki bądź zabytku mógł wypełnić ją samodzielnie. W razie problemów swoją pomocą służą antykwariusze zrzeszeni w Stowarzyszeniu Antykwariuszy Polskich oraz pracownicy niektórych muzeów.
Dobra dokumentacja zabytków jest niezbędna do ich ochrony – rzadko udaje się odzyskać i zwrócić obiekty, które zostały niedostatecznie opisane i źle sfotografowane. Znane są liczne przypadki, kiedy ujawnione i zabezpieczone przez Policję dobra kultury nie mogły zostać zwrócone pełnoprawnym posiadaczom, ze względu na niedostateczną czy też wadliwą dokumentację, uniemożliwiającą ich jednoznaczną identyfikację. Wypełnione formularze programu Bezpieczne Zbiory-Bezpieczne Kolekcje przeznaczone są wyłącznie dla właściciela opisywanych dzieł. Dopiero w przypadku kradzieży, zaginięcia czy zniszczenia karta identyfikacyjna obiektu niezwłocznie powinna być przekazana policji. Taki dokument będzie podstawą rejestracji utraconego dzieła w policyjnej bazie danych oraz Krajowym wykazie zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych.
Jak wypełnić kwestionariusz?
Wypełnianie formularza dokumentacyjnego obiektu programu "Bezpieczne Zbiory - Bezpieczne Kolekcje"
1.Typ obiektu
Opisywany obiekt należy określić jednym słowem lub frazą. Jeśli obiekt znany jest pod kilkoma określeniami, warto także je podać.
W tym polu można także doprecyzować typ obiektu. Jeżeli mamy np. do czynienia z meblami to typ obiektu można opisać dwustopniowo: meble i meble-krzesło; w przypadku zegarów np.: zegar i zegar kominkowy.
Przy opisie przedmiotu składającego się z kilku części, jak np. zestaw obiadowy czy komplet mebli można dokumentować przedmioty pojedynczo lub grupowo. W dokumentacji grupowej każdy element należy opisać osobno, bowiem tylko w taki sposób można wychwycić indywidualne cechy poszczególnych obiektów. W tej rubryce należy podać z ilu części składa się dany zestaw.
W przypadku trudności z klasyfikacją przedmiotów warto posiłkować się różnego rodzaju słownikami terminologicznymi z zakresu sztuk pięknych, np. Słownik terminologiczny sztuk pięknych PWN, Warszawa 2006 lub poradnikami kolekcjonera. Trzeba jednak zawsze pamiętać by takie same przedmioty zawsze miały tę samą nazwę.
Przykłady:
1. Fotografia
2. Antepedium, zwany antependium czy frontale
3. Serwis do herbaty
2.Materiał i technika wykonania
Niekiedy bardzo trudno jest precyzyjnie opisać obiekt. Oczywiście w przypadku starego mebla łatwo powiedzieć, że został wykonany z drewna i ma okucia. Trudne może okazać się doprecyzowanie opisu, czyli np. z jakiego gatunku drewna rzecz została wykonana, z jakich stopów są okucia.
W przypadku innych przedmiotów, jak porcelana, szkło, srebro określenie materiału wydaje się proste. Trudnością jest w tym przypadku precyzyjne opisanie techniki jaką taki przedmiot wykonano.
Jeśli istnieją problemy z konkretnym określeniem materiału i techniki, można wskazać przypuszczenia, lub możliwe zastosowane materiały oraz techniki wykonania dzieła. Wówczas opisując przedmiot można użyć słów: „zapewne”, „prawdopodobnie” lub przy budzącym wątpliwości określeniu postawić znak zapytania.
Przykłady:
1. Srebro repusowane
2. Pastel na tekturze
3. Konstrukcja - brzoza, orzech; tapicerka - pasy konopne, trawa, jedwab
4. Drewno polichromowane
3.Wymiary
Wymiary obiektu są jedną z najważniejszych cech identyfikujących przedmiot. Dlatego pomiarów należy dokonywać bardzo precyzyjnie i dokładnie je zapisywać. Jeśli pomiar nie jest dokładny trzeba to koniecznie zaznaczyć. Należy zwrócić szczególną uwagę na jednostki metryczne (mm, cm, m, gr), które we wszystkich opisach powinny być podane.
W sytuacji, kiedy trudno jest jednoznacznie ustalić właściwe położenie dzieła (np. obrazy sztuki nowoczesnej) należy dokonać pomiarów, wybierając jedno z położeń i w takiej pozycji sfotografować i opisać obiekt.
· Dla obrazów, rysunków, grafik, szkiców, fotografii itp. obowiązuje konwencja podawania wymiarów w kolejności: wysokość i szerokość dzieła. Czasami w przypadku obrazów podaje się głębokość blejtramu. Generalnie pomiaru tego typu przedmiotów dokonuje się bez ramy, oprawy passe-partout. Gdy pomiar jest dokonywany w świetle ramy należy to koniecznie zaznaczyć w opisie.
· W przypadku rysunków, szkiców, a szczególnie grafik, można dodatkowo poza wymiarami samego papieru podać wymiary kompozycji czy odcisku matrycy.
· Przy pomiarze rzeźb i wyrobów rzemiosła należy podać trzy wymiary: wysokość, szerokość i głębokość. Głębokość i szerokość należy mierzyć w najszerszym fragmencie dzieła, choć w przypadku rzeź wystarczające może być podanie wymiarów przy podstawie. Jeśli rzeźba ma kształt mocno nieregularny, należy wybrać kilka punktów charakterystycznych, opisać ich położenie i tam dokonać pomiarów.
· Opisując meble należy podać wymiary w kolejności wysokość, szerokość i głębokość. Dla mebli o złożonej strukturze dobrze jest podać kilka wymiarów głębokości. (np. sekretarzyk z nadstawkami - wys. 220 cm x szer. 125 cm x głęb. podstawy 60 cm, nadstawki lewej 35 cm, nadstawki prawej 27 cm).
· Dywany, gobeliny i wszelkiego typu tkaniny należy opisać podając długość i szerokość. Dla obiektów okrągłych podaje się średnicę, dla owalnych czy elipsoidalnych wysokość i szerokość.
· Wszelkiego typu obiekty metalowe oraz biżuterię należy zmierzyć oraz podać także wagę, pamiętając o podaniu jednostek (g, kg).
W przypadku przedmiotów nietypowych trzeba nie tylko podać ich wymiary, ale dokładnie opisać, w którym miejscu pomiaru dokonano.
Mimo że przyjęte są ogólne normy podawania kolejności wymiarów, to by nie było żadnych pomyłek warto w opisie zawsze pisać jakiego wymiaru dotyczy pomiar, np. kredens - wys.: 150 cm, szer.: 85 cm, głęb.: 45
Przykłady:
1. Wymiary obrazu: 90 cm x 120 cm
2. Wymiary rzeźby: 24 cm x 8.5 cm x 16 cm (4 cm nad wystającym łokciem Fauna) 24 cm x 8.5 cm x 12 cm (przy podstawie)
3. Wymiary kamei: średnica 3 cm, waga 90 g
4.Inskrypcje i znaczniki
Obiekty posiadają bardzo często znaczniki. Należą do nich numery seryjne, sygnatury, numery inwentaryzacyjne, inskrypcje i inicjały oraz notatki lub znaki poprzednich właścicieli (jak np. ex librisy w książkach), itp. Wszystkie te znaczniki należy przepisać bardzo dokładnie, w języku oryginalnym, wiernie (nawet, jeśli zapis zawiera błędy), uwzględniając też podział na wiersze. W opisie można też zawrzeć tłumaczenie inskrypcji.
Informacja oznacznikach powinna uwzględniać ich stan zachowania - np. niektóre inskrypcje mogą być częściowo zatarte, możliwość odczytania - sygnatury i monogramy bywają nieczytelne, oraz podawać miejsce umieszczenia znaczników na przedmiocie. Każdy tego typu znacznik powinien mieć osobną fotografię dołączoną do dokumentacji obiektu.
Jeśli występują znaki nieliterowe - np. herby, punce - należy to odnotować z podaniem ulokowania ich na przedmiocie. Idealnym rozwiązaniem jest sfotografowanie każdego znaku z osobna i dołączenie zdjęć do dokumentacji obiektu.
5.Cechy charakterystyczne
Kategoria ta daje możliwość zawarcia informacji o cechach indywidualnych opisywanego obiektu, w szczególności zaś o jego stanie zachowania. O niepowtarzalności obiektu świadczą bowiem na równi widoczne na nim znaczniki i inskrypcje, jak i wady produkcji, oraz stan zachowania, czyli: zniszczenia, ślady reperacji, zmiany koloru czy faktury.
Należy uwzględnić tylko te cechy charakterystyczne, które są wyraźnie widoczne („gołym okiem”), i których rozpoznanie nie wymaga użycia specjalistycznego sprzętu ani materiałów.
Najczęstsze cechy charakterystyczne dla różnych typów przedmiotów:
· obrazy - spękanie warstwy malarskiej, ubytki farby, uszkodzenia płótna, naprawy typu dublaż, rozróżnialne pociągnięcia pędzlem,
· obiekty papierowe - rozdarcia, dziury, plamy, zmarszczki, fałdy, ślady reperacji, ślady przetarć, ślady używania nożyczek, znaki wodne, wzory na brzegach
· obiekty drewniane - uzupełnienia powstałe uszkodzeń, spękania drewna, ubytki warstwy malarskiej, uszkodzenia (np. brak ręki świętego), ślady po pile czy też ogólnie po różnorodnej obróbce, intarsje oraz inkrustacje (i ich ubytki)
· przedmioty metalowe - wady odlewnicze, nacięcia, wgniecenia, szczerby, zadrapania czy ślady spawania, wytarcie wierzchniej warstwy.
· tkaniny i materiały włókiennicze - rozerwania, plamy, dziury, ślady wytarcia, reperacji, nieregularne sploty.
· szkło, porcelana i materiały ceramiczne - ślady uzupełnień i reperacji, ubytki w kolorze , fakturze, wyszczerbienia, pęknięcia czy rysy.
6.Tytuł
Należy podać tytuł dzieła w pełnym brzmieniu, w języku oryginalnym i tłumaczeniu. Często dzieła znane są pod kilkoma tytułami, należy podać wszystkie znane tytułu. W wielu wypadkach tytuł bywa tożsamy z tematem dzieła.
Rubryka ta wypełniana jest najczęściej w przypadku malarstwa, grafiki, rysunku i rzeźby. Należy jednak pamiętać, że także w przypadku rzemiosła obiekty mają swoje nazwy.
Przykłady:
1. Portret Zofii Krzyż-Jankowskiej; tytuł używany - Portret kobiety w zielonym kapeluszu
2. Grób; tytuł oryginalny The grave
3. Faun; tytuł używany - Mały chłopiec, Tańczący chłopiec
4. Wizja św. Jana (tytuł tożsamy z tematem dzieła)
5. Serwis łabędzi (porcelanowy serwis hrabiego Henryka von Bruhla)
7.Temat
W tej kategorii należy opisać temat dzieła w sposób prosty i czytelny dla wszystkich. Nie należy analizować wątków ikonograficznych, motywów czy historii przedstawianych w dziele. Wskazane jest podanie słów kluczowych, które pomogą w wyszukiwaniu danych dotyczących obiektów. Niekiedy temat może być taki sam jak potoczny tytuł dzieła.
Przykłady:
1. Martwa natura z papugą
2. Pejzaż morski
3. Figurka chłopca z psem i koszem owoców
8.Data/okres powstania/styl
W przypadku, kiedy niemożliwe jest podanie dokładnej daty powstania dzieła, bardzo ważne jest podanie jak największej ilości informacji, z zaznaczeniem stopnia pewności datowania. W przypadku przeróbki, zasadniczej renowacji, czy też dużej zmiany w strukturze dzieła, należy podać czas pochodzenia dzieła pierwotnego, jak i przeróbek.
Jeżeli jest możliwe jednoznaczne określenie stylistyczne obiektu, należy to podać.
Przykłady:
1. Początek XX wieku (prawdopodobnie 1904-1913)
2. Koniec XV wieku, renowacja i wymiana cokołu rzeźby - 1921 rok
3. Lata 80. XIX wieku
4. Około 1932 roku
5. Barokowy - 1. połowa XVII wieku
9.Twórca
Autorstwo dzieła bywa niekiedy trudne do ustalenia. Sytuacja gdy można podać imię i nazwisko twórcy i mieć przy tym stuprocentową pewność jest rzadka. Swoje wątpliwości należy zaznaczyć wstawiając przy nazwisku znak zapytania, bądź pisząc „zapewne”, „prawdopodobnie” lub „przypisywany”. Jeżeli artysta posługiwał się innymi nazwiskami bądź pseudonimami należy to uwzględnić.
W przypadku gdy dzieło jest przypisywane różnym artystom należy to uwzględnić.
Dzieła sztuki to nie tylko prace indywidualne. Niekiedy są wytworem grupy, zespołu, warsztatu, lub szkoły, bądź znany jest jedynie krąg artysty lub miasto w jakim powstały. Każda informacja o twórcy lub miejscu powstania jest istotna.
Przykłady:
1. Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
2. Efraim Seidenbeutel, znany jako Zajdenbojtel i Saidenbeutel
3. Warsztat Rembrandta
4. Szkoła Pruszyńskiego
5. Krąg Caravaggia
6. Wytwórnia Ćmielów
7. szkoła flamandzka
8. Wenecja
9. Północne Włochy
10. Francja
10.Krótki opis
Informacje tu zawarte powinny uzupełniać te podane w punktach 5 i 7. Mogą one uwzględniać m.in. kompozycję i kolorystykę dzieła. W przypadku przedmiotów sztuki użytkowej np. mebli opisywać wygląd okuć, rzeźbionych zdobień czy kolorystykę tapicerki, zaś w przypadku np. porcelany – zdobiące ją motywy i przedstawienia. Tu mogą się znaleźć odwołania do dzieł analogicznych, szczególnie jeżeli chodzi o przedmioty produkcji seryjnej.
11.Historia obiektu
Historia obiektu bywa niekiedy trudna do ustalenia. Ideałem jest opisanie dziejów przedmiotu od momentu powstania po dzień obecny - podanie wszystkich informacji o poprzednich właścicielach, miejscach przechowywania, wystawach w których brał udział. Koniecznie trzeba podać sposób i datę nabycia dzieła.
Osobną pozycją powinna być bibliografia - wzmianki w literaturze fachowej i prasie, katalogi aukcyjne, katalogi wystaw.
Spis załączników: (fotografie, szkice, dokumenty)
Fotografie
Zaleca się wykonanie kilku zdjęć obiektu, z pokazaniem całego przedmiotu z różnej perspektywy i pod różnymi kątami. Koniecznie trzeba też zrobić fotografie wszelkich znaczników i cech charakterystycznych.
Wykonane zdjęcia w postaci miniatur mogą być dołączone do formularza dokumentacyjnego obiektu. Niezbędne jest jednak posiadanie ich w dobrej jakości, w dużym formacie. Dlatego warto stworzyć dla nich odrębny katalog i system nazewnictwa, tak by były łatwo kojarzone z kartą dokumentacyjną. Wystarczy więc np. nadać numer karcie – 0001, zaś odpowiadające jej zdjęcia będą nosiły nazwy – 0001a, 0001b, 0001c, itd.
W celu dobrego sfotografowania obiektu do celów dokumentacyjnych należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:
· przedmioty płaskie (obrazy, grafiki itp.) należy fotografować pod kątem prostym do powierzchni obiektu, koncentrując pole widzenia na środku przedmiotu
· przedmioty wypukłe/wklęsłe (misy, puchary, duże wazony, itp.) należy fotografować bardziej z góry, pokazując partię zewnętrzną oraz fragment wnętrza obiektu
· przedmioty przezroczyste lub półprzezroczyste (np. szkło), ze względu na specyfikę materiału i dużą trudność w uzyskaniu pożądanego efektu, należy fotografować na różnym tle. Często dobre efekty daje zmiana odległości i kierunku padania źródła światła.
· białe lub czarne tło do fotografowania jest zwykle najkorzystniejsze, dobór tła zależy jednak od koloru obiektu, przedmiot powinien kontrastować z tłem, w żadnym wypadku nie powinien być w tej samej czy podobnej gamie kolorystycznej.
· należy unikać używania lampy błyskowej.
· zdecydowanie należy unikać cieni na fotografowanym obiekcie.
· w celu zwiększenia jednoznaczności oddania koloru i rozmiaru obiektu można umieścić na zdjęciu skalę referencyjną koloru i rozmiar.
Więcej o fotografowaniu w zakładce Dokumentacja fotograficzna.
Dokumenty
Wszelkiego rodzaju dokumenty poświadczające autentyczność dzieła są bezcenne w jego identyfikacji. Są to dowody nabycia, oświadczenia własności, różnego rodzaju ekspertyzy. Dla większego bezpieczeństwa, każdy z nich powinien być albo zeskanowany, albo skopiowany lub sfotografowany. W dokumentacji obiektu winna być tylko lista tych dokumentów, zaś one same przechowywane w bezpiecznym miejscu.
Dokumentacja obiektów powinna być sporządzona w kilku egzemplarzach (papierowych bądź elektronicznych) przechowywanych w różnych, bezpiecznych miejscach.
Bezpieczne Ferie Zimowe 2011
Od dnia 14 lutego 2011 roku rozpoczynają się ferie zimowe gdzie szczególną uwagę Policja zwracać będzie na bezpieczeństwo dzieci i młodzieży. Bo czas ferii zimowych jest okresem beztroski dla dzieci, a dla ich opiekunów powinien być szczególnego rodzaju zainteresowaniem się warunkami bezpieczeństwa tego wypoczynku.
I - PRZED WYJAZDEM DZIECI NA ZIMOWISKO
Przed wyjazdem dzieci na zimowy wypoczynek opiekunowie i rodzice powinni przy wyborze organizatora wypoczynku zwrócić szczególną uwagę na to, czy:
a) posiada zezwolenie na organizowanie zimowiska w oferowanym miejscu,
b) posiada informację dotyczącą warunków zakwaterowania i pobytu dzieci – regulamin i program zimowiska, adres, telefony, co ułatwi ewentualny zarówno wcześniejszy kontakt z organizatorami wypoczynku, jak i w razie potrzeby z wypoczywającym dzieckiem,
c) zapewnia opiekę medyczną,
d) opiekunowie na zimowisku posiadają odpowiednie przygotowanie zawodowe do tej pracy,
e) zapewnia na czas przejazdu właściwą opiekę nad dziećmi:
- na 15 dzieci powinien przypadać jeden opiekun,
- zakaz przewożenia po troje dzieci na siedzeniu podwójnym,
- zakaz przewożenia dzieci poniżej 12 lat na przednich siedzeniach,
f) firma przewozowa:
- posiada zezwolenie na wykonywanie krajowego przewozu osób,
- posiada tabor zastępczy na wypadek awarii,
- jej kierowcy posiadają świadectwa kwalifikacji i prawo jazdy kat. D lub D1,
- pojazd wyznaczony do przewozu ma aktualne badania techniczne /autobus powyżej 15 miejsc - badania co pół roku/, ubezpieczenie OC oraz inne np. NW. Organizator może na własny koszt dokonać badań pojazdu tuż przed wyjazdem /może wówczas zwiększyć koszt wyjazdu o ok.2-5 zł/,
- autobus ma na wyposażeniu 2 gaśnice, umieszczone w miejscu łatwo dostępnym, apteczkę, trójkąt odblaskowy,
- przewóz wykonuje własnym taborem czy zatrudni podwykonawcę, który musi spełniać warunki wymagane od firmy z którą zawarta jest umowa o przewóz ,
- autobus wyznaczony do przewozu zapewnia każdemu jedno miejsce siedzące /np. autobus mający 44 miejsca siedzące i 11 stojących może przewozić tylko 44 osoby/,
- przewidziane są postoje - zaleca się w czasie podróży postoje 15 minutowe co 4 godziny na parkingach.
Organizator wyjazdu lub opiekunowie dzieci na kilka dni przed planowanym wyjazdem powinni zawiadomić najbliższą jednostkę policji o terminie i czasie wyjazdu autokaru. Policjanci sprawdzą dokumenty autobusu i kierowcy oraz zbadają stan trzeźwości kierującego.
II -W CZASIE POBYTU DZIECKA NA ZIMOWISKU
Dziecko w czasie pobytu na zimowisku powinno czuć się swobodnie i bezpiecznie. Aby zapewnić mu te warunki, należy wyposażyć je w:
- kartę telefoniczną, ułatwiającą kontakt z rodzicami lub opiekunami,
- portfel na pieniądze najlepiej zawieszany na szyi lub na pasku,
- informację z danymi dziecka oraz adresem i numerem telefonu zimowiska,
- niezbędną ilość pieniędzy.
Wyposażenie dzieci w wartościowe przedmioty, np.: telefony komórkowe, walkmany, złotą biżuterię, markową odzież i buty oraz znaczne sumy pieniędzy może narazić je na kradzież lub rozbój.
Aby dziecko umiało zadbać o własne bezpieczeństwo, należy nauczyć je podstawowych zasad zachowania się w czasie zimowiska, zwracając uwagę na:
1.obowiązek przestrzegania regulaminu zimowiska,
2.ograniczenie zaufania w kontaktach z osobami przypadkowo poznanymi,
3. odmawianie poczęstunku np. słodyczy czy napoi, oferowanych przez osoby nieznajome,
4.zakaz oddalania się z miejsca wypoczynku bez wiedzy opiekuna,
5. odmawianie zaproszeń do odwiedzin u osób nieznajomych /nawet zamieszkałych w tym samym hotelu, pensjonacie/,
6.zakaz palenia tytoniu i spożywania napojów alkoholowych,
7.zachowanie szczególnej ostrożności przy przechodzeniu przez drogę,
8.zachowanie szczególnej ostrożności podczas zabaw na śniegu: - zakaz rzucania śnieżkami w pieszych, samochody lub okna,
- zakaz zjeżdżania na sankach lub nartach na szlaki komunikacyjne /ulice, torowiska/, - korzystanie tylko z lodowisk specjalnie przygotowanych do zabaw - bezwzględnie należy zakazać wchodzenia, na zamarznięte, rzeki , stawy, czy baseny.
9.W przypadku posiadania drogich przedmiotów lub znacznej ilości pieniędzy nie należy ich używać w sposób demonstracyjny /może to sprowokować zainteresowanie się nimi złodzieja/.
10.W razie potrzeby, np. w przypadku zabłądzenia, o drogę lub kierunek najlepiej pytać policjanta lub inną osobę w mundurze, np. żołnierza, strażnika miejskiego lub osobę z odpowiednim oznaczeniem np. przewodnika turystycznego, aby nie zainteresować sobą osób przypadkowych.
III - FERIE ZIMOWE W MIEJSCU ZAMIESZKANIA DZIECKA
Dzieci pozostające w czasie ferii w domu nie zawsze umieją same zorganizować sobie czas. Aby im w tym pomóc, rodzice lub opiekunowie w miarę możliwości powinni umożliwić im korzystanie z półkolonii, zajęć w szkołach, świetlicach, domach kultury czy kołach zainteresowań.
Jeżeli jest to niemożliwe i dzieci pozostają w domu, to na czas nieobecności dorosłych domowników wskazanym byłoby:
1.zapewnienie opieki przez osoby zaufane,
2. pozostawienie przy telefonie numerów do opiekun ów lub osób zaufanych oraz numery alarmowe 112, 997 - policja, 998 -straż pożarna, 999 - pogotowie ratunkowe,
3.przekazanie zaufanym sąsiadom kluczy do domu na wypadek potrzeby udzielenia pomocy, np. otworzenia drzwi w przypadku pożaru lub wzywania pomocy przez dziecko z mieszkania,
4.wyrobienie u dzieci nawyku zamykania drzwi od wewnątrz,
5.zezwolenie na wpuszczanie do domu tylko tych osób, na które wyrażają zgodę rodzice,
6. bezwzględne zakazanie wpuszczania osób nieznajomych:
- nauczenie dzieci odmowy rozmawiania z nieznajomymi jest bardzo ważnym elementem mającym wpływ na bezpieczeństwo zarówno dziecka, jak i naszego mienia,
- kiedy dziecko odbiera telefon podczas nieobecność domowników i nie zna rozmówcy, powinno powiedzieć, że w tej chwili nie mogą podejść do telefonu, poprosić o nazwisko i numer telefonu rozmówcy oraz poinformować, że oddzwonią do niego,
- dziecko nie może informować o nieobecności domowników, do kiedy ich nie będzie oraz gdzie obecnie przebywają. Po rozmowie telefonicznej, podczas której obca osoba wypytuje dziecko o tę rzecz, dziecko powinno natychmiast zadzwonić do opiekunów lub osób zaufanych i poinformować o rozmowie,
- kiedy dziecko usłyszy pukanie do drzwi podczas nieobecność domowników pod żadnym pozorem nie powinno otwierać drzwi osobie nieznajomej, bez względu na to, za kogo podaje się osoba pukająca /np. policjant, listonosz, hydraulik/,
- jeżeli dziecko przez wizjer widzi osobę nieznajomą lub na której wejście do mieszkania rodzice nie wyrazili zgody, powinno powiedzieć, że nie otworzy drzwi pod nieobecność domowników i prosić aby zgłosiła się kiedy będą w domu, spytać o nazwisko i cel wizyty, natychmiast powiadomić telefonicznie opiekunów lub osoby zaufane o wizycie,
- pod żadnym pozorem dziecko nie powinno otwierać drzwi, żeby sprawdzić, czy osoba pukająca już odeszła.
Kiedy dziecko przebywa poza domem na placu zabaw lub podwórku, mogą się nim interesować osoby nie zawsze uczciwe. Należy dziecko nauczyć, aby : - nie opowiadało o wyposażeniu domu, zasobach rodziny i ich stanie majątkowym,
- klucze do mieszkania nosiło zawsze dobrze zabezpieczone pod odzieżą i nie podawało nikomu adresu zamieszkania,
- nie ulegało namowom osób nieznajomych, aby wprowadzić je do mieszkania pod pozorem np. przekazania rodzicom rzeczy lub dokumentów,
- nie przebywało w miejscach grupowania się osób palących papierosy lub spożywających napoje alkoholowe,
- nie wsiadało do samochodów osób nieznajomych,
- nie nawiązywało kontaktów z osobami nieznajomymi proponującymi słodycze, poczęstunek w jakimś barze, spacer w miejsca ustronne lub zapraszającymi do swoich mieszkań,
- nie przyjmowało na przechowanie żadnych przedmiotów od osób nieznajomych /mogą pochodzić z przestępstwa/.
Pamiętajmy też, że zabawy w czasie zimowych ferii będą bezpieczne, gdy odbywać będą się na lodowiskach przyszkolnych czy osiedlowych oraz górkach specjalnie do tego przygotowanych. Akweny wodne, górki w okolicy dróg, czy zbiorników wodnych są bardzo niebezpieczne. Pilnujmy, by nasze dzieci korzystały tylko z bezpiecznych, specjalnie przygotowanych i wydzielonych miejsc zabaw.
Miłego wypoczynku życzy
Oficer Prasowy
Komendanta Powiatowego Policji
w Żurominie
sierż. szt. mgr Tomasz Wnuk
Pilnuj swojego drinka
Coraz częściej w polskich klubach i dyskotekach pojawiają się substancje, które wykorzystywane są do odurzenia upatrzonej wcześniej osoby i dokonania na niej gwałtu, kradzieży bądź innego przestępstwa.
Kampania ma zachęcać młodych ludzi do bezpiecznej zabawy w klubach i na dyskotekach. Policjanci i autorzy kampanii ostrzegają i informują młodych ludzi o groźnej substancji o potocznej nazwie „pigułka gwałtu i rozboju” oraz wskazują sposoby przeciwdziałania temu niebezpieczeństwu.
Dla wzmocnienia przekazu informacyjnego w Internecie na stronie www.pilnujdrinka.pl zamieszczono kompleksową informację o groźnych substancjach, ich działaniu, jak ich unikać i co robić, gdy padnie się ofiarą przestępstwa.
Gdy ruszasz na nocną wędrówkę po klubach i dyskotekach, bądź czujna. Nie przyjmuj drinków od obcych, pilnuj swojego napoju, bo ktoś może Ci do niego podrzucić pigułkę gwałtu. To kluczowe reguły bezpiecznej zabawy - radzą organizatorzy rozpoczętej właśnie ogólnopolskiej kampanii „Pilnuj drinka”
Przed skutkami nieświadomego zażycia tzw. pigułki gwałtu ostrzegają Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii. Obezwładniający środek GHB nie ma barwy, nie zmienia smaku i zapachu napoju. Po jego spożyciu ofiara całkowicie traci kontrolę nad sobą. „Może zostać wyprowadzona z lokalu, zgwałcona, pobita czy okradziona”.
Środek znany jest w postaci płynu, proszku, tabletek lub granulatu. Mała ilość wywołuje stan zbliżony do upojenia alkoholowego, osłabia czujność, zwiększa uległość. Działa błyskawicznie.
„Większa dawka zaś prowadzi do oszołomienia i zawrotów głowy. Powoduje zanik pamięci, ale nie przytomności” – tłumaczy Danuta Muszyńska z Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii.
Podanie pigułek gwałtu trudno udowodnić, bo ofiara nic nie pamięta. Narkotyk trudno też wykryć. „We krwi pozostaje tylko kilka godzin, w moczu - do dwunastu” A problem w Polsce istnieje. Pomysłodawcy akcji „Pilnuj drinka” chcą uświadamiać zagrożenia oraz promować bezpieczną zabawę.
NIEBIESKA KARTA
Podczas interwencji przeprowadzonych przez policjantów, gdzie stwierdzona jest przemoc domowa, powinna zostać sporządzona NIEBIESKA KARTA.
Niebieska Karta jest notatką urzędową, sporządzaną przez policjantów na miejscu interwencji, a gdy nie ma możliwości jej wypełnienia – na terenie komendy lub posterunku.
Dokument ten jest wypełniany tylko, gdy interweniujący stwierdza, że:
- zajście ma znamiona przemocy tj. gdy sprawca użył siły, władzy wobec bliskich;
- sytuacja konfliktowa w rodzinie grozi wystąpieniem przemocy.
Do czego służy Niebieska Karta:
1. Ułatwia policjantom zapis sytuacji w miejscu zdarzenia wraz z podjętymi czynnościami;
2. Dostarcza ofiarom przemocy informacji prawnej oraz informacji o możliwości dalszego szukania pomocy;
3. Motywowanie ofiar przemocy do żądania ochrony swoich praw;
4. Ułatwienie zebrania ofierze wszystkich informacji dotyczących przestępstwa znęcania, które w dużej mierze będą niezbędne do prowadzenia postępowania;
5. Ułatwienie sporządzenia przez ofiarę pisemnej prośby o pomoc, której następstwem może być poinformowanie odpowiednich służb zobligowanych do niesienia pomocy;
6. Ułatwienie dzielnicowemu prowadzenia dalszych działań wobec rodziny, w której wystąpiła przemoc domowa jak również usprawnienie współpracy pomiędzy policja a innymi służbami i instytucjami;
7. Wykorzystanie dokumentacji przez policjantów z Sekcji Dochodzeniowej i prokuratorów w czasie prowadzenia śledztwa i przy kierowaniu sprawy do Sądu;
8. Wykorzystanie dokumentacji przez policjantów zajmujących się problematyką nieletnich w sytuacji, gdy w domu dotkniętym przemocą znajdują się małoletnie dzieci;
9. Rozpoznanie zjawiska przemocy domowej, skali zagrożenia na terenie powiatu oraz podejmowania działań profilaktycznych w stosunku do środowisk zagrożonych.
Alkohol wrogiem rodziny
Brakuje miłości, zaufania, poczucia bezpieczeństwa, a także pieniędzy. W domu jest nerwowo, rodzina przeżywa lęk, zagrożenie, gniew i wstyd.
Dzieci, które wychowują się w rodzinach, w których ktoś nadużywa alkoholu, żyją w strachu, cierpią i uczą się, jak sobie radzić w tej sytuacji. Często są ofiarami przemocy fizycznej i psychicznej.
Wiele dzieci stara się ukrywać picie rodziców: wstydzą się, czują się gorsze, ale starają się bronić swojej rodziny. Czują się samotne, ale za wszelką cenę chcą poradzić sobie ze swoja rozpaczą. Zauważają, że nie mogą polegać na rodzicu, więc przestają ufać innym ludziom.
Niektóre dzieci biorą na siebie odpowiedzialność za problemy rodziny i przejmują obowiązki dorosłych: opiekują się rodzeństwem, organizują jedzenie. Szybko stają się dorosłe, ale nie potrafią się bawić i są smutne. Inne dzieci starają się dostosować do sytuacji, a to powoduje złe zachowania, agresję, zaniedbywanie szkoły, konflikty z prawem.
Zbyt mało ludzi w Polsce reaguje na krzywdę dzieci w rodzinach alkoholowych i staje w ich obronie. Nie można pozostać na ten problem obojętnym – dziecko ma prawo do godnego życia.
Z przyczyny zażywania narkotyków przez dzieci, można i należy wyciągnąć pewne wnioski:
- Gdzie dzieci biorą narkotyki?
Szczególnie groźne są miejsca rozrywki, wypoczynku i rekreacji młodzieży: puby, kawiarnie młodzieżowe, dyskoteki, koncerty, imprezy (prywatki) w domach.
Należy zwrócić uwagę, z kim i gdzie dziecko spędza wolny czas, Można odwiedzić te miejsca, zobaczyć, jak bawi się młodzież, a w przypadku podejrzeń zabronić uczestnictwa w imprezie i powiadomić odpowiednie służby.
Pamiętajmy, że posiadanie i używanie narkotyków jest prawnie zabronione, Brak reakcji oznacza przyzwolenie na przestępstwo prowadzące do licznych rodzinnych tragedii.
2. Kiedy dzieci biorą narkotyki?
Okresami najbardziej sprzyjającymi inicjacji narkotykowej są ferie i wakacje. W tym czasie wielu młodych ludzi uważa się za bardziej wolnych, pozbawionych kontroli rodziców, gotowych zrobić coś więcej, zaryzykować, przeżyć coś niesamowitego. Taki stan wykorzystują dilerzy zwiększający swoją aktywność przy koloniach, obozach czy namiotowiskach.
Koniecznie trzeba zadbać o to, by dziecku uczestniczyło w dobrze zorganizowanym wypoczynku, prowadzonym przez doświadczoną kadrę, w bezpiecznym miejscu. W kuratorium oświaty w województwie, w którym ma odbywać się obóz czy kolonia, można się upewnić, czy wypoczynek został zarejestrowany, to znaczy czy spełnia określone warunki.
3. Dlaczego dzieci biorą narkotyki?
BY DOBRZE SIĘ BAWIĆ:
Staraj się wprowadzać dobry nastrój, często żartuj z dzieckiem. Staraj się pokazywać, jak można dobrze się bawić bez alkoholu i używek.
BY NIE CZUĆ SIĘ SAMOTNYM:
Bądź ze swoim dzieckiem, interesuj się jego problemami i rozmawiaj z nim o nich. Staraj się nie sprowadzać całego życia dziecka do obowiązków i nauki. Ucz dziecko, jak nawiązywać kontakty międzyludzkie i zdobywać przyjaciół.
ZA NAMOWĄ RÓWIEŚNIKÓW:
Staraj się dobierać swojemu dziecku odpowiednie towarzystwo, decyduj, z kim spędza
wolny czas wolny, z kim się koleguje.
Z CIEKAWOŚCI:
Organizuj swojemu dziecku wolny czas, dbaj, by miało zainteresowania i by mogło je realizować.
BY RADZIĆ SOBIE ZE STRESEM I NAPIĘCIEM:
Ucz swoje dziecko radzić sobie ze stresem, staraj się ograniczać sytuacje
konfliktowe, unikaj niepotrzebnych kłótni.
BY CZUĆ SIĘ BARDZIEJ PEWNYM SIEBIE:
Doceniaj swoje dziecko, chwal je często, nagradzaj za osiągnięcia, okazuj, że jest dla Ciebie ważne i że je kochasz.
BY ZAPOMNIEĆ 0 PROBLEMACH:
Ucz dziecko rozwiązywać swoje problemy, rozmawiaj o nich i nie bagatelizuj
ich.
BY PRZEŻYĆ COŚ NIESAMOWITEGO:
Pamiętaj, że dzieci mają dużą potrzebę przeżywania silnych wrażeń. Powinny robić to pod kontrolą dorosłych, na zorganizowanych zajęciach, wycieczkach, imprezach sportowych.
PAMIĘTAJCIE TO MY RODZICE JESTEŚMY ODPOWIEDZIALNI ZA NASZE DZIECI
|
|
|
Informację wytworzył(a): KPP Żuromin
Informację dodał(a): Zbigniew Rzymkowski
Ostatnia modyfikacja: 2012-12-05 11:02:25
|
|
|
|
|
